vleervlinder

Wat ik niet zo leuk vind aan zwanger zijn

- dat ik maar moeilijk in slaap val omdat ik heel de tijd lig te woelen om een goeie houding te vinden... op mijn rug heb ik het gevoel dat ik over een tak hang te slapen, op mijn zij krijgen mijn armen geen bloedtoevoer meer, en op mijn buik probeer ik zelfs niet want dan zou ik gewoon boven het bed zweven. en als ik mij draai, moet ik mijn buik meesleuren want hij draait niet vanzelf mee
- dat ik 's nachts altijd wakker word omdat mijn hoofd zodanig in mijn kussen is gezakt dat ik het gevoel heb dat ik gewoon een enorm hoofd ben dat in de Grand Canyon ligt
- dat ik, als ik dan EINDELIJK toch weer in slaap ben gevallen, wakker word omdat mijn lief over mijn buik wrijft om ervoor te zorgen dat Bielentijn schopt (als mama slaapt, slaapt iedereen, laathemgerust!)
- dat bij het begroeten van collega's of klanten op 't werk hun blik naar beneden zakt en ik niet goed weet of ze nu naar mijn buik of mijn borsten kijken. en dat ik de reflex heb om mijn buik dan in te trekken - niet dat dat nog lukt, hah! fat lady coming through!
- gaan shoppen voor zwangerschapsbroeken en 100 keer opnieuw moeten gaan passen omdat ik soms nog in maatje 38 pas maar soms ook een 44 moet pakken, en dat ik daardoor absoluut geen idee meer heb van wat mijn maat nu eigenlijk is en daardoor geen zin meer heb in shoppen. JA, HET BESTAAT!
- "neuh, ça va" antwoorden als iemand mij vraagt of ik nog vaak misselijk ben, en dan beseffen dat ik eigenlijk bijna dagelijks misselijk ben. als ik buk terwijl ik juist iets heb gegeten. als ik warm heb gegeten (of pesto op mijn boterham) en het gevoel heb dat mijn eten stijgt in mijn slokdarm en er langs mijn oren uit gaat spuiten
- dat ik met een volle maag naar bed kan gaan en mijn maag nog begint te knorren vanaf dat ik ga liggen
- dat ik zo traaaaaag ben. niet alleen fysiek (trappen!) maar vooral mentaal... ik lijk zoveel te vergeten en onbewust uit te stellen, alsof ik maar zit weg te dromen zonder effectief te dromen. ik ben al 5 maanden zwanger en heb mijn ervaringen en vorderingen van de laatste maanden veel te weinig bijgehouden en ben bang dat ik alles ga vergeten
- dat Bielentijn graag recht in mijn liezen schopt als het net druk is op 't werk en ik van hot naar her loop
- elke week merken dat er weer een favoriet kledingstuk is dat niet meer past en het (tijdelijk) naar een doos op zolder moeten verbannen


Wat dan weer wel tof is

- Bielentijn voelen schoppen / boksen / headbangen en mijn buik zien omhoog wippen... en dat vooral als ik rustig in de zetel de derde van Twilight zit te lezen, wat voor mij een bevestiging is dat hij de enige vent is in huis die mij NIET uitlacht omdat ik mijn gevoelens voor Edward Cullen niet onder controle heb
- eindelijk eens een strakke buik hebben, miauwkes! ook al steekt hij nu zodanig uit dat ik soms niet meer zeker weet of ik nog voeten heb
- stillekesaan kleertjes kopen en cadeautjes krijgen... Bielentijn heeft al meer schoenen dan kleren. zou het toch een meisje zijn?

En nee, het is niet erg dat de toffe lijst korter is dan de shlechte. Er zijn waarschijnlijk wel meer leuke dingen, maar ik geniet in stilte. En al die ongemakken neem ik er gewoon bij, en dat ik "neuh, ça va" antwoord, kan alleen maar betekenen dat ik ze rap vergeet ook. (Of voor het eerst in mijn leven kan relativeren!)

Wat ons brengt (ik was het al vergeten, haha) bij zwangerschapsdementie.
Eerst was er de bol. Dan was er de lijnkaart. En ja, in die vervloekte maand januari heb ik ook een bavetje van één besteld. Dat zou normaal vorige week toekomen, en het bleef maar weg dus ging ik mijn adresgegevens nog maar eens checken. *PEUT!* Ik zen nogal ne keirel hé. 8-/
Daar in Menen zullen ze goe kunnen lachen met die gratis post!
Als ik nog eens iets bestel, laat ik Valentijn de postcode invullen...