Aan allen die mij op mijn bakkes willen zien gaan

Na ziek wezen heb ik toch een datum kunnen vastleggen voor mijn duo-sprong.
Zaterdag 16 september, in Moorsele is het te doen. Dus wie mij is goe wil komen uitlachen: daarheen!

- Zeg Het Met Darmflora -

Sinds woensdagnamiddag lig ik hier buikgrieperig te wezen en heb ik mijn tijd voornamelijk doorgebracht in de zetel, in bed en op de wc. Gisteren is de dokter dan langsgeweest en nu zit ik hier met drie pakken medicatie - the most ever in my life.
Dat spul tegen diarree en braken is okee, njammie, precies fruitsnoepkes... maar die capsules die de darmflora versterken... what the fuck is da? Veevoeder? Eikebah!
En no way josé dat ik dat met capsule en al in mijn strot geramd krijg... ik giet dat poeder in een bodempje fruitsap en drink het dan zo op. Het ruikt en smaakt alsof het van den Aveve komt. Jakkes. En de darmflora maar juichen.
Maar door dat ziekzijn mis ik vandaag dus mijn eerste en misschien wel enige barbeque van dit jaar, boehoehoe! Meer bepaald de barbeque van Valentijns familie, waar ik niet mijn eigen veggie spul moet meepakken omdat ik niet de enige vegetariër ben, en waar ze niet elk jaar dezelfde vragen stellen zoals dat wel het geval is bij mijn grootouders .

'Hèh?? Waarom eet gij geen vlees? Gij zijt toch ni dik?'
'Maar allee moemoe, da heeft niks te maken met dik zijn of vet eten, ik wil gewoon geen dieren eten. Ik vindt da beter zo. Ik ben trouwens al zeker zes jaar vegetariër. Ge hebt da vorig jaar ook al gevraagd.'
'Ge weet ni wa ge mist menneke.'

Elk jaar opnieuw. Leve de kerstfeestjes.
Maar goed, hier zit ik dus thuis met alleen Arabella die ook maar één ding kan: op bed liggen en maffen. Alleen verbeeld zij zich waarschijnlijk niet hoe er aliens uit het plafond komen of dat Valentijn hier in de zetel zit MET EEN SIGARET en 'stomme trut, moeit u ni' zegt. En zij zal zich ook wel niet bezighouden met zich afvragen hoeveel pijn het kan doen als je een draadje trekt door het gaatje van mijn neusbel, er een strakke knoop in legt en er mij dan aan voorttrekt. Of hoe het zou zijn als je twee mensen met hun naakte ruggen aan mekaar plakt met secondelijm.
Die Arabella heeft nogal een leuk leven van slapen en eten en rondhuppelen in de tuin.
Maar ik, als ik 's nachts niet kan slapen en lig te woelen in bed, beeld ik mij in dat Chineesjes de vormen die ik woel, uitkappen in rots en daar het behang rond doen dat we hier al af de muren hebben gescheurd en dat dan moeten verkopen.
Ik droom dat ik met een Louis XIV-pruik op de schaatsbaan het beste van mijzelf geef, en als de regionale televisie mij dan wil filmen, trek ik vieze gezichten, en daarom hebben ze bloempotten van mij gepikt. En ik droom ook van Nicole&Hugo.
Om maar te zeggen dat ik serieus krankzinnig aan het worden ben. Curse you, darmflora!

'Ik moet echt even met hem praten, meneer. Hij heeft een bijnadoodervaring gehad!'
'Wij allemaal ook. Dat heet "leven",' zei de Aartskanselier kortaf.

(Terry Pratchett: Schijfwereldreeks - Berevaar)

SPANNING & SENSATIE

- vrijdag 11 augustus -
Wij stonden al klaar om naar Folkwoods te vertrekken en opeens begon het hier te stortregenen. Maar dan echt wel met bakken uit de hemel he. Iets later begon het dan ook binnen te regenen!
Boven uit het raam konden we zien dat al het water boven de dakgoot stond en er dus over liep, in de gang en in de keuken. Rap een dweil op de grond gelegd en wat bakken en potjes gezet om het water op te vangen. Na de regenbui kon het water in de goot toch een beetje zakken en was het binnenregenen ook gedaan.
Wij zijn dan maar vertrokken en een weekendje gaan folken bij de Ollanders. En bij elke bui daar vroegen wij ons af of ons huis al onder water stond. Wat gelukkig niet het geval was, toen wij dinsdag weer thuis kwamen met een auto vol eten van les parents, mwahaha!

- gisteren, maandag 21 augustus -
Ik stond 's namiddags lekker gezellig af te wassen. Ja, dat was gezellig, toch in vergelijking met wat daarna kwam. Het begon wéér te regenen want ahja, het is zomer en we zijn in België.
Toen ik het plots van iets te dichtbij hoorde druppen, trok ik mijn super V-cape aan en schoot direct in actie. Weer dweilen en bakken plaatsen, potten op de vensterbank, want het was weer aan het watervallen en deze keer à volonté. Ondertussen was ik zelf al kletsnat van heel de tijd door het gedrup in het deurgat te moeten springen om onze spullen in de gang te verplaatsen naar een drogere plek.
Groot was mijn verbazing toen ik zag dat er onder de keukentafel ook water stond. Oekomtdadaarnu? Bergop stromend? Ik keek naar boven om te zien of het uit het plafond lekte (wat het langs de overkant van de keuken dus wel degelijk deed) en hield mij al klaar om in total madness de IJsland-foto's van de muur te halen. Daar viel dus niks te zien.
Onze keuken bevindt zich in een soort van bijgebouwtje en vanbinnen is die zowat helemaal met plastic bekleed. Wat er daarachter zit, is maar de vraag. Maar blijkbaar liep het water vanuit de goot al helemaal binnen, over het vals plafond, achter de valse muren, en kwam dan uit de vloer naar boven. Idem voor de doorgang naar de living - als ik op het/de (?) laminaat ging staan, zei die *splut* en kwam er water uit.
NOOOOOOO!!!
Ikke in allerijl de keukentafel in de living gezwierd, en maar dweilen om al dat water in de gang te krijgen, waar er afvoerputjes zijn. En dat stopte maar niet met regenen he!
Een uurtje later begon het dan toch te minderen, maar tegen dat dat water allemaal in de goot was zodat het niet meer binnen regende... Ondertussen waren alle dweilen en handdoeken in de buurt al doorweekt, en ikzelf ook trouwens. Ben dan nog een paar keer uitgeschoven, met een opengehaalde elleboog en een bottom vol blauwe plekken als aandenken.
Rond 14u was het beginnen regenen, tegen 16.30u was ik klaar met alles weer droog te krijgen.
Al een sjans dat het restjesdag was, no time for cooking, zeg ik u!
En terwijl de boel hier onder water stond, was mijn afwas gelukkig al vanzelf opgedroogd.
's Avonds was het dan nog eens van datte, maar minder erg.

Vanmorgen zijn de eigenaars dan langsgeweest (ik dacht eigenlijk dat ze een loodgieter gingen sturen, maar soit) en die hebben de afvoerbuis van de goot erafgehaald. Er bleek een plastic potje in te zitten dat heel de boel verstopte.

:-s

Nee, ik heb dit voorjaar geen poging ondernomen om het glazen dak van de gang vanuit het raam erboven te kuisen. Ik heb daarvoor geen borstel gebruikt en een plastic potje om water op dat glas te gieten. Ik heb dat potje toen niet per ongeluk van de vensterbank gestoten toen ik wuifde naar Arabella die op het dak stond te tapdansen. En dat potje is niet naar buiten gevallen. Ik was niet opgelucht toen dat potje bleef steken achter een regenpijp omdat het anders de goot zou verstoppen. Neenee.

Ikweetvanniksmeneer.

Fuck it, ik kan ni slapen.
Al heel de tijd lig ik boven met de kaarsjes aan en dan krijg ik mijne klop; maar als ik dan effe naar beneden ga om de kat buiten te zetten en weer wil gaan slapen, doe ik geen oog meer dicht. Een meneer naast mij ligt dan al tegen honderd per uur te ronken.

- flashback -
April dit jaar ben ik 21 geworden; en voor onze 21ste verjaardag krijgen wij, het kroost Vervloet, zo blijkt, 'ne speciale kado'. Het eerste waar ik aan dacht was een duo-sprong, en aangezien ik niet zo op iets anders groots en speciaals kon komen, heb ik dus maar een duo-sprong aan mijn ouders gevraagd. Half om te lachen natuurlijk.
Maar how, een paar dagen na mijn verjaardag stak er dus een grote envelop in de brievenbus met daarin een waardebon voor een tandemsprong (= duo-sprong), met de groeten van mijn ouders. IIIIIIIH!!!
Ikke kei happy natuurlijk, dat wou ik al heel mijn leven!
Nu moet het wel gezegd dat iets-uw-hele-leven-willen vooral uit dromen en fantaseren bestaat, en dat dat best wel plezant is allemaal, dat dromen enzo. Als dat dan echt wordt: it's quite a change. Ondertussen zijn we al vier maanden verder en regelmatig vragen mijn ouders wanneer ik nu mijn grote sprong ga wagen. Probleem is dat ik daar nog niet echt over heb nagedacht.
'Waaw, nen duo-sprong' zit nu eenmaal al langer ingebakken in mijn systeem dan 'ha, nen datum vastleggen'... ik denk dat ik nog niet door heb DAT HET WEL VOOR ECHT IS HE!

Maar nu ik de slaap niet kan vatten en dus maar wat lag te woelen en te denken in bed, heb ik effe heel het duo-sprong-filmpje as it looks like in my head laten afspelen. De twee versies eigenlijk.
Versie één: uit het vliegtuig springen is vooral kicken in plaats van panikeren, zo vrij als een vogel suis ik daar dan door de lucht; en azo skwone, al die kleine boompjes en huisjes en wegen en mensjes, en de wolken zijn zo dichtbij. Landen blijkt ook geen probleem want ik heb a) een goeie vooropleiding gekregen en b) basketsloefen met ingebouwde vering. The people op de begane grond gaan kei coole filmkes en foto's gemaakt hebben om later herinneringen op te halen en samen gaan we dan naar huis om er ene te pakken.
Versie twee: uit het vliegtuig springen komt er geeneens van, ze moeten mij zowat buiten sjotten, hysterisch krijsend tuimel ik naar beneden; ik blijk dan toch meer hoogtevrees te hebben dan verwacht en kots de boel (aka: de lucht, en alles en iedereen daar beneden) onder, de parachute gaat niet open, mijn mede-springer krijgt een hartaanval dus ik hang daar met een lijk op mijn rug, en als ik al niet in een boom of de pinnekesdraad terechtkom, knal ik bij het landen in ieder geval kweetnieoehard ip min uoft tegen de grond: een bloedneus en een trauma for life. Als ik dan nog niet dood ben natuurlijk, de slechte parachute in het achterhoofd houdend.

Pessimist zijnde ga ik voor de tweede versie. Ook een beetje optimist (en aan mijn ouders verplicht om te springen) zijnde, kies ik toch maar de eerste. Want wat kan er gebeuren he? Hoe groot is de kans dat dat gebeurt, zo van die dingen als een parachute die niet opengaat? En bloedneuzen, wadisdanu, ik heb da constant, no problem. Trauma's, daar stoef ik begot mee!
Alleen dat lijk zou nog een probleem kunnen worden, maar dat kan ik dan halverwege wel droppen...
Neenee jom, dat wordt the most wicked thing van mijn leven! En als er dan toch iets gebeurt: ik beweer allang dat ik een natuurlijke dood zal sterven, wat dan wil zeggen: door een natuurkracht. Laat het dan maar vrij verpletterd wezen en iets vroeger dan verwacht, sterven zal ik toch.
Doch laten we allemaal bidden dat dat nog niet zo binnenkort gaat zijn, ik heb die tien miljoen namelijk nog niet.

Maar nu, nu voel ik mij er klaar voor. (het werd onderhand wel tijd ook)
Allee, ik zal één dezer dagen eens bellen om een datum af te spreken voor mijn sprong. En vooral aan het zo-vrij-als-een-vogel-gevoel denken.

Nu ik net een groentje heb!
(hmm, purper zou anders ook wel mooi zijn...)

Your Blog Should Be Purple

You're an expressive, offbeat blogger who tends to write about anything and everything. You tend to set blogging trends, and you're the most likely to write your own meme or survey. You are a bit distant though. Your blog is all about you - not what anyone else has to say.

What Color Should Your Blog or Journal Be?

'Ik ben geen jongedame,' zei ik. 'Mijn naam is Flash Jackson en ik ben een stuntman in een vrouwenlichaam.'

Een tijdje geleden heb ik met veel plezier (en op aanraden van la mama) De avonturen van Flash Jackson van William Kowalski gelezen.

De samenvatting:
De avonturen van Flash Jackson is het verhaal over de wildebras Haley, bijgenaamd Flash Jackson, en haar behoefte om zich los te maken uit haar bekrompen, kortzichtige milieu. Ze bevindt zich in een wereld die, in haar woorden, 'niet is ontworpen voor meisjes' en ze probeert zich hieraan aan te passen zonder haar innig gekoesterde onafhankelijkheid op te geven.
De zomer van haar zeventiende levensjaar treedt ze met grootse verwachtingen tegemoet. Maar als Haley door het verrotte dak van de schuur valt, moet ze de zomer met haar been in het gips bij haar moeder doorbrengen en bezoekjes verduren van haar mysterieuze, onnavolgbare grootmoeder. Het biedt haar eigenaardige grootmoeder eindelijk de gelegenheid om enkele van de mystieke krachten, waarover alleen zij nog beschikt, aan haar kleindochter door te geven. Haley zal van een wildebras, die weigert haar vrouw-zijn te accepteren, veranderen in een intrigerende, sterke jonge vrouw.
Een rijk en prachtig verteld verhaal vol avontuur, hoop en magie over de zelfontplooiing van een jong meisje. Met al zijn fantasie, inlevingsvermogen en lyriek, en met het vleugje magisch realisme dat Kowalski's handelsmerk is geworden, schreef hij een ontroerend en humoristisch verhaal over volwassen worden en over de bevrijdende kracht van de liefde.


Ik had heel de tijd het gevoel dat het boek was geschreven door een vrouw, maar het was dus wel degelijk een mannelijke auteur die zich zo goed in het vel van een meisje kon verplaatsen. Okee, wel een jongensmeisje. Anyway, ik heb het boek al grinnikend uitgelezen (en Arabella een dikke knuffel gegeven bij de sippe stukken).
Een aanrader, zou ik zo zeggen!
Vooral het volgende is mij bijgebleven:

'Tot ziens,' zei Frankie. 'En blijf maar ver van de schuur af, begrepen?'

Als je te lang binnen moet blijven, gaan je hersenen spelletjes uithalen. Frankies woorden 'van de schuur af' bleven steeds in mijn hoofd terugkomen totdat het een soort uitdrukking werd als 'van de drank af', voor mensen die niet meer drinken. Al na een dag binnen zitten en kijken naar die ellendige kikker die niet anders deed dan ademen, leek 'van de schuur af' de juiste manier om uit te drukken hoe het was om een dame te worden. 'Ik ben van de schuur af', kon ik mezelf tegen anderen horen zeggen, en die zouden dan begrijpen dat ik mijn wilde haren kwijt was en me had geschikt in een leven waarin ik kanten kleedjes kloste en theedronk. Natuurlijk zou het tegenovergestelde, 'op de schuur', betekenen dat ik me gedroeg zoals ik altijd was geweest. Ik zou de weg af draven op Broer, met mijn vlechten achter me aan zwiepend, en mensen zouden hoofdschuddend zeggen: 'Daar gaat Haley. Alweer een paar weken "op de schuur" en het is niet te voorspellen wanneer ze er weer vanaf komt.' Het was een goede metafoor en ik was blij dat ik hem had bedacht.

"Had je tien miljoen, wat zou jij dan doen..."

Dankuwel, Samson & Gert! Ik zou het wel weten...

Eindelijk zou ik een boerderijtje kunnen kopen (met el boyfriend) ergens in het groen... boerderijtjes hebben meestal geen grote ramen of dakramen, maar ik zal het mij dus ook kunnen permitteren om de ramen in te slagen (kwestie van mij af te reageren, al flippend op mijn tien miljoen) en er grote art-nouveau ramen in de plaats te zetten. Het zal wel een fameus grote boerderij mogen wezen, met kinders (ooit!?) in het achterhoofd, een ateliertje voor mij en een fotostudioowtje voor Valentijn.
En EINDELIJK krijg ik dan de kans om mijn muren in flashy kleurkes te schilderen - en hey, als dat dan slecht uitdraait, schilder ik er gewoon over he, 'cause I've got the money for it.
Vervolgens kan ik dan dat boerderijtje volproppen met dingen die ik nooit heb gekocht wegens te duur of niet functioneel genoeg (lees als: enorme kitcherige lusters en Mammut-kasten). En boeken, cd's en films dat ik dan ga kunnen kopen!
Om dan nog maar te zwijgen van onze enorme tuin met vijver, waterput en een treurwilg hier en daar, en een veldje - ik moet mijn konijnen en geitjes toch ergens kunnen zetten. En van mijn halverwege-gestopte opleiding hovenier kan ik gebruik maken om die tuin vol te zetten met allerhande planten... dat zal dan iets worden tussen een cottage-tuintje en een jungle. Of doe mij maar ineens Rivendel.

Tot daar dan huisje-boompje-beestje, maar mijn geld zal dan nog wel niet op zijn (want het is nu wel tien miljoen EURO he!) en er zit ook wel een zwerver, een avonturier, een ontdekkingsreiziger in mij. Op naar Peru dus, en IJsland, Barcelona, China, Nieuw-Zeeland, Canada en de rest van de wereld! Dat worden fantastische reizen jom, en ik heb dan een leuk plekske om weer Thuis te komen en te chillen.
Bij mooi weer kan ik dan in mijn tuin rondhossen; enorme buxussen in dinosaurusvorm snoeiend om daarna te relaxen met mijn voetsies in de vijver. En laat het daarna maar regenen, in mijn ateliertje kan ik dan achter mijn naaimachientje gaan zitten (haja, dat heb ik dan kunnen kopen), en als ik de stofkes en kleren dan beu ben, steek ik nog wel wat papieren lampen ineen of pruts wat aan papiermaché dingen. Kan dat mij ook niet boeien, dan smijt ik mij in mijn scrapbookassortiment (danku Lilith, het is al mijn favoriete nieuwe hobby en ik ben er nog geeneens aan begonnen) want met zo'n leven heb ik natuurlijk enorme stapels foto's en wilde verhalen te vereeuwigen. Jongens toch, let the inspiration flow!
En ik zal dan waarschijnlijk ook wel een tattoe laten zetten, want, mistress of logische gevolgen zijnde: na het geld komt het lef.

Het zal waarschijnlijk niet geheel logisch zijn: ik, de arme tweedehands schooier die plots the-one-with-the-money is; ik zal scheef bezien worden, dikkenek genoemd worden.... maar wee degenen die zo over mij zullen denken! Ik, de Mecenas, die artiesten - met een enorm talent maar weinig geld - een financieel duwtje in de rug kan geven. Ik, de wilde weldoener, die allerhande solidariteits- en ecologische projecten steunt (niet enkel met geld, maar ook met mijn handen!).
Mens en dier zullen mij dankbaar zijn voor mijn creatieve ideeën en voor mijn Thuis dat een toevluchtsoord kan zijn, want iedereen-van-goeie-wil is welkom, en gefeest dat er zal worden! Folkbals in het schuurtje naast de boerderij, seizoenskampvuren op de weide. Vertelavonden bij het haardvuur, enorme zomerbarbeques.

En moest dat geld ooit beginnen opgeraken, dan ga ik wat werken als ik goesting heb, al ga ik tegen dan al professioneel lampen-maakster, klerenontwerpster, papiermaché-artiest, schrijfster, muzikante, hovenier en die-van-de-(kinder)boerderij zijn - De Kans Van Mijn Leven om wat centjes bij te verdienen met dingen die ik graag doe. After all heb ik dan pas time&money (plus chances&goesting) gehad om mij te vervolmaken en mijn creativiteit volledig te ontplooiien.

Jaja mensen, dát zou nog een beetje geestig zijn!

Doch dit zijn maar DROMEN, liefste lezer! Geloof hier niet in! Kom niet aan mijn deur zagen achter geld voor verf, penselen en doeken omdat er een schilder in u zit! Kom uw Blacky & Minoe hier niet droppen als u op vakantie gaat! Wees vooral geen arm zwartje met grote honger!

Want ik, ik ben ook maar een arme stakker, iemand met grote dromen en ideeën die wacht op de kans om ze in realiteit om te zetten.
Maar weet ge, ik moet het met tegelijk een glimlach en grote schrik bekennen: met veel of weinig centen,
die kans is NU.


Slaapwel!



(P.S. Aan de mensen met teveel geld: gulle giften zijn altijd welkom hoor.)