vleervlinder

Liefste Bielentijn,
je bent nu 40 dagen
liefste Wannes.
Soms kan ik nog altijd niet geloven dat je er echt bent, dat je echt bent.
Je slaapt 's nachts goed door, je drinkt goed, je lacht veel, je vindt het leuk om op je papa en mij te plassen, je zit graag in de auto, je wordt makkelijk van de ene bewonderaar naar de andere doorgegeven zonder dat jij je daar iets van aantrekt. Een flinke en gezonde kerel dus! Af en toe heb je je huiluurtje, en op momenten dat ik heel moe ben en hoofdpijn heb, wordt dat ook mijn huiluurtje, maar je hoeft maar naar me te kijken met je kapoenenlach en alles is weer in orde.
Toch had ik mij deze 40 dagen enigszins anders voorgesteld.
Toen je nog in m'n buik zat had ik een beeld van thuiszitten en veel boeken lezen, kleren en dekentjes maken voor jou, knuffels maken voor m'n winkeltje, schilderen, kleren maken voor mijn nieuwe lichaam, buiten in de zon zitten, gaan wandelen, films kijken, de kelder en de zolder reorganiseren...
Buiten de kelder en de zolder noemen ze dat ontspanning, en daar blijkt opeens helemaal geen tijd voor te zijn. Tegen dat jij gedronken hebt en ik je genoeg vermoeid heb met mijn onnozel gebabbel, is het bijna middag en kan ik zelf ontbijten en douchen. Als ik dat heel traag doe, moet je daarna alweer drinken. En dan eet ik weer. Ik zit een beetje op internet, bekijk de tientallen foto's die ik weer van jou heb getrokken.
Je bent volledig afhankelijk van mij voor je drinken (en als je papa er niet is ook voor je pamper en je bad en je entertainment) en daardoor ben ik in al mijn doen en laten ook afhankelijk van jou. Ik kan nooit echt ver uit je buurt gaan en dan ook maar voor maximum 3u, want dan krijg je weer honger. Ik WIL ook niet ver uit je buurt; die paar keren dat ik alleen ergens naartoe ging, miste ik je al als ik onze straat nog maar uit reed. Maar toch: ik had niet beseft dat ik bijna constant met jou bezig zou (moeten) zijn.
Baby's worden verondersteld veel te slapen, liefste zoon, maar jij kijkt graag rond en wil aandacht. Over het algemeen betekent een ochtendhumeur dat men niet graag opstaat en met rust gelaten wil worden, maar als ik mij nog eens wil omdraaien, wil jij niet meer slapen. Jij wil ENTERTAINMENT!
Ik kriebel je mond en je buik om je te laten lachen. Als je heel erg spartelt, leg ik je op bed en probeer je te kruipen: je duwt en trekt met je benen en lijkt wel een bulldozertje - je zou waarschijnlijk nogal vooruit razen als je hoofd niet zo zwaar was.
En soms lig je gewoon vredig te slapen, met je handjes naast je hoofd, je mond hangt open, je snurkt en kreunt een beetje, ik zie je ogen bewegen onder je oogleden, waarvan zou je dromen?
Dan heb ik EINDELIJK tijd om te eten, om de was en de strijk te doen, om mails te versturen en foto's te uploaden, om te kuisen voordat er weer bezoek komt, om te koken tegen dat je papa thuiskomt, en ook om eindelijk eens effectief een boek te lezen of kleertjes te maken. Maar dan kom ik gewoon naast jou zitten en kijk ik naar je, want soms kan ik nog altijd niet geloven hoe mooi en echt je bent. Ik zie je graag, m'n reuzekabouter!