zaterdag 3 oktober 2009

IJslandverslag deel 2

Donderdag 6 augustus.
Vol goede moed vertrokken wij rond 10u30 in Blönduós richting Akureyri, wisten wij veel wat voor onheil ons nog te wachten stond! Na een paar kilometer begon onze Jeep namelijk tuut-tuut te zeggen, en vertelde een rood lichtje ons dat de motor oververhit was. No panikare, wij zetten ons langs de kant van de weg, wat we sowieso al van plan waren om onze eerste geocache te zoeken (en vinden). Na een kwartiertje vertrokken we weer maar na een kilometer ofzo was dat rode lichtje er weer. Miljaar! Weer aan de kant van de weg gaan staan dus. Effe laten afkoelen. Weer vertrekken. Een kilometer rijden. TUUT-TUUT-TUUT! We're screwed, dacht ik, toen we ons op een paadje naast de baan parkeerden, in the middle of nowhere. Ik zou sterven in IJsland!!! Tenzij iemand van de boerderij aan de overkant van de baan ons tijdig zou vinden, achja, klein detail...
Anyway, Valentijn belde naar de jeepverhuurcentrale om het probleem uit te leggen, de gast aan de telefoon moest de kwestie daar even bespreken en zou ons binnen een kwartiertje terugbellen. Wachten dus, tot de gsm weer lawaai maakte. Er zou een takelwagen komen vanuit Akureyri, dat kon toch wel anderhalf uur duren tegen dat die er was, dan zou die ons naar Akureyri meenemen, dus nog anderhalf uur, en daar zouden ze in de garage de auto bekijken. Allright. We stonden daar al zo lang te koekeloeren, dus visten we brood en beleg uit de koffer, aten we, strekten we onze benen, smeten we steentjes in de rivier om onze woede te bekoelen en ook wel uit pure verveling, waaiden we (okee nee, ik) bijna weg, kropen we terug in de auto, staarden we naar de weg. En rekende ik. Nog 3u wachten tot we in Akureyri zijn, shit, ik heb net een halve liter fruitsap binnengekapt, ik kan dat geen 3u meer ophouden. Op het erf van de boerderij aan de overkant hadden we al een auto zien rondrijden.
Wat is wc nu weer in 't IJslands? Snyrting, okee...
Weer een dubbele laag truien aantrekken dus, nog een jas ook, misschien ook best handschoenen... toen ik de extreem lange oprit naar de boerderij opliep, kwam er vanaf het erf een jeep aangereden, met daarin de boerin en haar tienerzoon die Engels sprak, dus snyrting had ik niet nodig. Ze vertrokken juist naar... gohja... (één van die paar dingen naar waar je kan vertrekken als IJslander, wellicht...) en er was niemand meer op de boerderij, maar de staldeur was los en daar was een toilet. Ik zei dus takk (het enige IJslandse woord dat ik wel uit m'n mouw kan schudden zonder eerst heel hard te moeten nadenken over de tientallen mogelijkheden van de uitspraak van een bepaalde letter), ging naar het toilet en ging opgelucht weer in de auto zitten wachten.

Vele jaren later, zo leek het althans, arriveerde de takelwagen en reden we naar Akureyri... hobbelhobbel on the road, en met z'n drietjes naast mekaar op de bank moest ik ervoor zorgen dat ik niet tegen de schouder van de chauffeur in slaap viel. EINDELIJK kwamen we aan in Akureyri... alwaar we nog een uur ofzo in de garage wachtten terwijl er af en toe een slome ouwe IJslander aan de auto kwam sleutelen, maar waar ik mij het grootste deel van de tijd afvroeg of ze ons niet gewoonweg vergeten waren. Soit, de ventilator van de motor bleek kapot, en aangezien ze daar geen vervangstuk hadden liggen, moesten ze dat laten overkomen van Reykjavik, maar dat zou pas de volgende morgen arriveren.
Gelukkig heeft Akureyri, de tweede grootste stad van IJsland, een camping! Daar belandde ik al even mokkend als de kwaaie lesbo. Een dag van onze reis verloren, en bovendien was onze Belgische chocolade ook nog eens op. En dan die eeuwige wind, en kou! In strips zouden er nu allemaal leestekentjes staan met een doodskop en !!!!!!!!!
Valentijn was tijdens zijn vorige reis al in Akureyri in de botanische tuin geweest, en die stelde niet zo heel veel voor, zei hij, maar we konden er toch eens naartoe gaan aangezien dat zowat het enige was wat er te doen viel. Niet zo heel veel voorstellen? Ja mijn gat!
Er stonden voor het grootste deel bloemen en planten die je hier ook hebt, maar allemaal in volle bloei, en prachtig gecombineerd qua kleuren en soorten! Ik had al ideetjes voor onze tuin, maar die botanische tuin bracht mij toch een eureka!-moment. En mijn boze hoofd kwam weer helemaal tot rust... Ik had zin om weer naar huis te gaan en de tuin onder handen te nemen, it's not like I had anything else to do.
We maakten kennis met paddo-kat, zagen een pittoresk kerkje, keerden terug naar de camping om aan het avondeten te beginnen, doopten sojabrokken ( en de dagen nadien ook mekaar en zowat elke berg) om tot 'brekkies', lagen een beetje op ons dekentje... and that's about it. Een Italiaanse kerel probeerde mij nog binnen te draaien en een paar Fransen vonden onze tent excellent, dat vond ik wel genoeg internationaliteit voor één dag, dus gingen we slapen...


Zo'n lang stuk schrijven over één saaie dag, ik vind dat perfect kunnen!

... to be continued...

Geen opmerkingen: