Marjolijn heeft morgen nog een examen en kan vandaag dus niet naar het concert van Jimmy Eat World. Samen uit, samen thuis... als het zo goed is als years ago op Pukkelpop, ga ik vanavond wa missen! :-/

Leve de toffe vooruitzichten!

Februari wordt een maand van maar weinig thuis zijn... op het werk wordt het een pak drukker nu Valentijn - de feestdag, niet de mens - eraan komt, en ook de voorjaarsdecoratie stroomt vlot binnen en heeft een plaatsje nodig in de rekken. Mijn loon geef ik ter plekke ook weer uit, de voorjaarspotjes, -beeldjes en -prullekes zijn b-e-a-utiful!
En de rest van mijn geld zal er ook doorvliegen in februari. :-/
Eerst een weekendje met een vriendin naar Leuven... tips voor gezellige restaurantjes, cafeetjes, winkeltjes en toeristische bezienswaardigheden in het algemeen zijn altijd welkom - ik ben nog nooit in Leuven geweest begot. Dus Leuvenaars: pas maar op! 8-D
De week erna naar Brussel voor een reeks IJslandse optredens...
En daarna een weekendje naar de Ardennen... van Valentijns ouders hebben we een Bongo-saunabon gekregen en die gaan we uitzweten in Spa. Ik was eigenlijk zelfs vergeten dat dat de reden is dat we gaan... we overnachten namelijk in een woonwagen van het kasteel van the evil maharadja, iets waar ik al jaren van droom!

een donkere dag voor mijn innerlijke bakvis

Heath Ledger is dood :'(

en dat is dan het eerste dat ik moet horen als ik wakker word...

Goe liggen gehad

Vorige week stuurd mijn vader mij en mijn broer en zus een mail met de mededeling dat hij en mijn moeder een appartementje hadden gekocht in de Ardennen. Ze hadden het nog effe verzwegen omdat alles nog niet helemaal geregeld was, maar plots kreeg ik dus een mail met daarin heel de uitleg over plaats, prijs (gratis :-p) en tralala. Ik was totaal in shock want ik had enkele weken voordien nog gezegd dat wij in februari een weekendje naar de Ardennen gaan, en na enige research bleek dat gratis appartement niet zo ver te liggen van ons reeds betaalde weekendverblijfje. Boeh!
Er stond ook bij dat ze nog getwijfeld hadden of ze niks zouden kopen in Frankrijk, maar dat was dan zo ver voor hen om effe voor een weekendje ofzo naartoe te gaan... Nogmaals boeh, ik woon momenteel namelijk op 2 km van Frankrijk. :-s
Onderaan de mail stond een link met een foto van het appartement.
Ik klik.

Wattefok? Is dit een grap? Is alleen de foto een grap? Of heel de mail? Maar die lijkt zo serieus.
Ik bel naar mijn ouders en krijg direct mijn vader aan de lijn, die natuurlijk dubbel ligt van het lachen omdat ik er kei hard ben ingetrapt. Van heel het appartement is niks waar. Ik zag hem er nochtans toe in staat... hij heeft een nieuwe regeling op zijn werk waardoor hij om de twee weken verlof heeft... en dat in combinatie met een midlifecrisis - het zou mij niks verbazen.
Blijkbaar had hij er al meer mensen ingeluisd. Hoewel mijn moeders naam bij in de mail stond, wist zij ook totaal van niks. Zelfs mijn zus, die nu in Mexico zit, wist niet helemaal wat ze moest geloven...
Valentijn had dezelfde reactie als ik en wij besloten wraak te nemen. Hij kwam eerst op het fantastische idee - die zelfopoffering! - dat ik naar mijn ouders zou bellen om te zeggen dat hij dood was, maar dat zou ik nooit overtuigend kunnen doen. Dan maar iemand pakken op iets wat iedereen doet: muziek downloaden. Valentijn stelde onrustwekkend professioneel een brief van Sabam op, met de mededeling dat na een routinecontrole van mijn vaders internetverkeer van een bepaalde maand was gebleken dat hij heel wat muziek had gedownload waar auteursrecht aan vasthing... er werd een minnelijke schikking van zo'n 30 000 euro voorgesteld, en hij kon contact opnemen met zijn dossierbehandelaar... daar stonden mijn naam (wel afgekort, maar dan nog) en telefoonnummer.
Logo van Sabam op de brief (dat ze ONS daar maar niet op gaan pakken), stempel 'vertrouwelijk' op de achterkant van de envelop, brief door Valentijns broer laten posten in Leuven, want een poststempel van Menen zou te hard opvallen. En dan wachten...
Wachten tot het moment dat mijn vader heel droog mailde dat hij een fikse boete aan zijn been had en ons waarschuwde voor downloaden. Shit, kon hij er wel mee lachen???
Daarna kreeg ik ook nog eens een mail van mijn moeder met de titel 'financieel reddingsplan'. Mijn broer zou 's avonds en in het weekend moeten werken om zijn studies te kunnen betalen. Verjaardags- en kerstcadeautjes zouden afgeschaft worden. Nooit meer shoppen, behalve voor eten. Mijn moeder zou haar auto verkopen. Mijn zus en ik zouden het geld dat we hadden gekregen toen we verhuisden, moeten teruggeven. Mijn vader zou alle suikertjes, koekjes en melkjes meepakken van op café.
Daar trap ik niet in! En ik trapte ook niet in haar mededeling dat ze een afspraak hadden met een advocaat. Want da's toch te zot!?!
Ik zag dat mijn vader had proberen te bellen en belde hem dus maar terug... en hij had dus wel degelijk aan afspraak gemaakt met een advocaat, mohow! :-O Toen hij de brief had gekregen had hij direct zijn internetverkeer gecheckt en in de maand die gecontroleerd zou zijn, had hij inderdaad meer liedjes gedownload dan anders. Total panic! Hij dus bellen met een advocaat, die had juist nog zo'n zaken lopen, en ze zouden proberen een beetje van het bedrag af te doen.
Toen mijn moeder thuiskwam en de brief las, zag ze natuurlijk meteen 'dossierbehandelaar Bieke V.' en mijn telefoonnummer... mijn vader, tja, die vindt dat maar normaal dat iedereen Bieke V. heet, en mijn telefoonnummer herkent hij blijkbaar ook niet.
Hij heeft dus terug naar de advocaat kunnen bellen om te zeggen dat het maar een grap was van zijn crazy dochter, hehehe. :-)
Het verhaal en de akelig echte brief gaan nu al overal de ronde bij vrienden, familie en op zijn werk, dus ik ben weer effe actueel in mijn geboortestreek, wahoei!
Hij had wel bijna een attackske gekregen, maar gelukkig kan mijn vader er nu mee lachen.

Ik daarentegen zal nu maar op mijn hoede zijn. :-/

'k zou toch geirn kunnn vliegn

De vreemde dromen zijn weer terug.
Vorige week: ik was 'de vleervlinder', een soort van Batman-achtig wezen dat rondvloog om onheil te bestrijden. Ik zat ergens in een schuurtje in een bos, in de val gelokt, terwijl stevig gebouwde en kaalgeschoren mannen in lederen met kettingen behangen SM-pakjes mijn probeerden te vangen met vlindernetjes maat XL. Gelukkig kon ik naar buiten vliegen door een kapot raam en vluchtte ik door het bos. Plots zag ik een meisje zitten in een bloemetjeskleedje, dat ik herkende van een foto op Flickr (not!). Eigenlijk was het meisje gewoon met foto en al in het bos geplakt, maar 't was dan wel een levende foto natuurlijk. Ze herkende mij en wou mij helpen, en plots belandde ik bij één van mijn Flickr-contacten en haar vrienden. Zij zouden mij op een veilige plaats verstoppen en vertrokken op hun BMX'en, en na er eentje tegengehouden te hebben, sprong ik snel achterop. Gelukkig was het maar een droom, want in het echt heeft een BMX geen 'achterop' zeker?
Ondertussen was het al nacht en waren wij aanbeland in een wijk met allemaal dezelfde huizen een een pad dat naar beneden liep en verdween onder een brug. Langs het pad zat een koppeltje op een bank, en één van mijn nieuwe vrienden liep er naartoe om wat dingen af te spreken, en ik volgde hem al snel omdat ik dat pad een beetje creepy vond en hem niet alleen wou laten. Ik dwaalde al snel een beetje af naar een straatlantaarn met een struik ernaast en keek bewonderend naar de sneeuw die er lag. Niet dat er iets wit te zien was, maar er lag toch sneeuw en dan moet je bewonderend kijken want in het echt gebeurt dat al helemaal niet meer, sneeuwen.
Plots kwam er vanonder het brug een soort van koude wind... onheil! Ik riep al mijn vrienden terug bijeen en samen vluchtten wij de nacht in.
(Amen.)


Vannacht dan... Valentijn en ik zaten met een paar zware trekrugzakken op een bankje in Lille, te wachten op de bus. Op straat stond allemaal jong schoon volk waar ik nog mee op school had gezeten; ik was iedereen aan het bestuderen om te zien of ik hen nog kende, zij negeerden mij (nog niks veranderd dus). Plots herken ik aan de overkant van de straat de jongen waar ik in het middelbaar jarenlang verliefd op ben geweest (zonder ooit enige poging te ondernemen om contact te leggen), ook al had hij nu plots een enorme bos krullen en droeg hij een fuchsia vestje dat eigenlijk van mij is.
"Kijk jom, dat is de Matthias!" zeg ik tegen Valentijn. 'De Matthias' staat recht en begint, net zoals al het andere volk, te dansen op straat. "Ha nee, 't is 'm toch ni," zeg ik verbaasd, "want hij heeft borsten! 't Zal een meisje zijn dat er op lijkt."
De bus komt maar niet opdagen en wij besluiten om naar mijn grootouders te gaan die een paar straten verderop wonen...
*flitst naar de volgende droom*
Ik ben mooi, heb haar toch op mijn gat en ben een heks. De goeie, meerbepaald. De goeie met het lief met blonde krullen. Mijn vriendinnen, de twee andere heksen, zijn niet echt slecht maar in ieder geval enorm arrogant en hebben vooral hekserij geleerd om macht te hebben - hun lieven zijn dan ook the-captain-of-the-football-team-types.
Soit, blijkbaar moesten wij dringend vertrekken op één of andere missie, ik loop snel over een wenteltrap naar onze kamer, alwaar de rest reeds hun gerief staat in te pakken. De strijkplank ligt vol kleren en ik grabbel mee wat ik nodig zou kunnen hebben, tot ik zie dat één van de twee andere meisjes (het zijn mijn vriendinnen en ik weet geeneens hoe ze heten :-( !) mijn pyama pakt. Ze wordt boos als ik hem terugvraag, en terwijl ze er wilde gebaren mee maakt, zie ik dat het toch niet de mijne is. Want de mijne had alleen bloemekes (not!) en de pyama die ze vast had was met bloemekes en streepkes. Ze mag hem dus houden, maar ondertussen is ze al furieus geworden. En ziet ze er een beetje uit als Galadriël die begint te flippen. Dingen vliegen in het rond, vonken spuiten op mij af, en ondertussen heeft ook vriendin nr. 2 zich tegen mij gekeerd. Hun vriendjes komen ook tevoorschijn en kijken een beetje toe terwijl de meisjes mij proberen af te maken. Ik ren weer langs de wenteltrap naar beneden, grabbel een prachtige rode Middeleeuwse hippiemantel mee (die niet van mij is, maar wat doet dat er nog toe) en neem ergens een shortcut langs het dak van een herberg en vlucht dan weg over een wijdse vlakte, de bossen in. In the meanwhile denk ik eraan dat ik mijn lief met blonde krullen wellicht wel kan vergeten.
De slechte (ja, nu wel - it only takes a pyama to freak them out) heksen zitten nog steeds achter mij aan en ik verschuil mij op het golfplaten dak van een hoog, alleenstaand gebouwtje in een bos. Bij mij zit opeens een blond meisje dat ik blijkbaar moet beschermen, ik houd haar hand vast en trek haar naar het midden van het dak, maar ze probeert heel de tijd over de rand te gluren dus eigenlijk trekt zij mij naar beneden.
Plots ben ik weer gelegans ergens anders, ik vlieg (zonder any hulp at all, zelfs geen bezem) over velden, het blonde meisje is weg, de andere heksen vliegen somewhere in de verte achter mij aan. Midden in een veld staat een gebouwtje bij een oefenterrein waar kindjes vlieglessen krijgen op een soortement van grote papieren vliegers en mini-luchtballons waar je helemaal moet inkruipen. Ik vlucht rap het gebouw binnen en verstop mij op het toilet, maar als snel besef ik dat de twee andere heksen mij ook daar zullen vinden en dat ik de mensen daar in gevaar breng (en ik ben de goeie heks, right) dus ik koers weer naar buiten. De twee furies blijken al als adelaars boven het gebouwtje te cirkelen onder de vorm van een groene en een blauwe vlammenbol, en denken mij te herkennen in een kind-luchtballon die uit een veld komt gehopt. Ze beginnen met stralen te schieten en de rondlopende kindjes vinden dat spektakel allemaal cool, maar ik besef al snel dat het kind in de luchtballon zal sterven als ik niet ingrijp. En het kind lijkt op Harry Potter. Dus ik vlieg erop af en begin bewegingen met mijn handen te maken alsof er vonken zouden uitschieten, maar er gebeurt niks. Ik kijk een beetje hulpeloos naar de kindjes die rondom mij staan en wil zeggen 'ik weet ni hoe da macheert, dees is wel maar nen droom eh' maar besef al gauw dat ze dat niet zullen snappen en via hun gedachtengang maken de kindjes mij duidelijk dat ik dat niet met mijn handen moet doen maar met mijn ogen. Dus ik kijk heel geconcentreerd naar het van de pijn rondspartelende kind in de luchtballon en er komen stralen uit mijn ogen die de stralen van de andere heksen tegen houden. Zij hebben (waarschijnlijk omdat het gewoon domme arrogante bimbo's zijn!) nog altijd niet door dat ik dus NIET in de luchtballon zit en blijven het kind onder vuur nemen, en ik ga verder met mijn afweersysteem...
Ondertussen zijn mijn ogen al half open. Ik voel opeens iets van gewicht op mijn rug, Valentijn heeft de kat binnen gezet! Ik voel haar rondlopen over het bed en maak geluidjes en lok haar zo naar mijn hoofd en ik streel haar een beetje, maar plots hoor ik een vreemd geluidje dus ik denk dat ik halfslapend op de kat ben gaan liggen en schiet wakker. Niks te zien. Ze zal wel naar beneden gevlucht zijn. Toch raar, ik heb Valentijn helemaal niet naar boven horen of zien komen met de kat. Zit die eigenlijk wel binnen? Die kans lijkt mij vrij klein, want ze is de laatste tijd een beetje asociaal. Maar allee, 'k heb haar toch over mij voelen lopen! Ik heb haar zelfs gestreeld!
Ik mag nog wat geluidjes. Geen kat te zien.
Valentijn zat ondertussen al op zijn werk, en na het effe nagevraagd te hebben, blijkt hij de kat helemaal niet binnengelaten te hebben. Mohow seg...