weekends are cool but way too short

- Buiten in 't zonneke zitten, weer naar binnen gaan, mijn weerspiegeling zien in het raam en denken: wat.een.lijf! Zie die taille! Waar is mijnen buik naartoe? WAAAH ik zie er slank uit! :-D In mijn hoofd ben ik soms (meestal...) nog altijd iets te dik, maar in de spiegel zie ik eruit zoals ik al jaren wil dat het is... en van waar komt dat ineens? Ik eet toch nog altijd constant chocolade?!?

- Tot een kot in de nacht wakker kunnen zijn, opgewekt kunnen zijn, bezig kunnen zijn... wat een verschil met altijd maar moe en futloos en ongemotiveerd zijn!

- Met de trein, altijd een avontuur. Een vent zien die staat te pissen in de boskes aan het station, en doet hij dat met zijn rug naar de trein? Nee hoor, full frontal! Dat is al zowat de duizendste keer. Onze postbode doet dat ook. :-/
En dan 's avonds de trein terug nemen, als de zon laag staat en de trein een voorbijrazende schaduw is op de velden... zalig rustgevend... de trein is mijn bezinningsplekje. Al ben ik wel content dat ik er niet meer om de twee weekends op zit om mijn lief te kunnen zien. Maar toch... een goed plekje om te denken, gewoon te denken, niet na of voor, als er niet te veel bleitende kinders en taterende bomma's zijn tenminste. En dan, al voorbijrazend, alle huisjes aan het spoor checken en eentje uitkiezen om te gaan wonen. Ik mis de bossen en de velden...

- Afspreken met vriendinnen die ik een half jaar / 4 jaar niet heb gezien. Weer nieuwe oude gezichten, andere gezichten dan het gezicht dat ik graag zie, maar wel elke dag zie. Andere visies, andere zuurstof.
En dan in de Viavia echt zoooooooooo ongelooflijk zalige lasagne eten dat ik bij elke hap onbewust hmmm zeg.

En ondertussen zit Arabella nog altijd aan de catnip. :-)

joetjoebmeezingers

Zelfs na een hele dag verplicht naar foute muziek luisteren op Q-music zit ik nog altijd met hetzelfde in mijn hoofd als de laatste paar weken. Goodies!

Barcelona: uno

Al jaaaaaaren wou ik naar Barcelona - en ondertussen was zo ongeveer iedereen die ik ken er al geweest - dus enkele weken geleden kwam een droom uit. Helaas al op het way too vroege uur 5u45, but hey, afzien doe ik met plezier als het is om op reis te vertrekken.
Uiteindelijk had ik evengoed nog efkes in bed kunnen blijven liggen, want zoals het een ongeschreven wet is bij Ryanair, vertrok ons vliegtuig met een uur vertraging. MAAR een uur vertraging, als ik me bedacht dat we een paar jaar geleden met een dag vertraging pas in Schotland belandden (en toen waren we al op het veel belachelijkere uur 4u opgestaan!).
Wij zagen de Eiffeltoren, vanuit de lucht weliswaar, en Valentijn zag Versailles maar ik niet want weet ik veel naar welke pijl in welk bos hij wees; en zwembaden, schroothopen, blauwe, groene en bruine rivieren, een biggetje met een krulletjespruik, een enorm slapend hoofd van een elfenkind, tangramfiguren, egeltjes zonder stekels, massieve witte wolken, slagroomdotten waar ik een hap van wou, voorbijdrijvende watten die tot slingers waren geregen voor een feest dat niet iedereen zag, ronde akkers als taarten, gecodeerde boodschappen aan aliens, de Pyreneeën, en efkes een regenboog. Ja, ik wou aan het raamke zitten...

Nietsvermoedend lieten wij het zonnige België achter om rond 13u aan te komen in een regenachtig Spanje. De busrit van Girona naar Barcelona diende om een beetje te slapen, te wijzen naar elke kerktoren die wij zagen vanaf de autostrade (met de woorden 'kijk, de Sagrada Familia!'), en om te grinniken als de buschauffeur in het Spaans vloekte.
Toen we arriveerden in het busstation kochten wij direct onze Barcelona-card, zodat we 5 dagen met de metro konden en ook gratis bonnen of kortingsbonnen hadden voor de miljoenmiljard dingen die we zouden gaan doen en bekijken. Van daaruit metro'den we maar meteen naar de jeugdherberg aan de andere kant van de stad, om in te checken en onze rugzakken te droppen. Onze slaapkamer bleek niet veel groter dan onze badkamer thuis, maar we hebben ze dan ook niet veel gezien. ;-)
Want wij moesten en zouden direct Barcelona zien, al was het maar een kleine glimp! Dus próxima estacion'den wij richting Parc de la Ciutadella, alwaar wij, om de cliche's betreffende het weer in Spanje te doorbreken, nog een regenbui op onze kop kregen. Daardoor lieten wij ons niet afschrikken, en Bigmouth ook niet! Wij stapten richting Barri Gotic om daar onder andere te belanden aan en in de Santa Maria del Mar, de ramblas, la Boqueria (alwaar wij een bakje fruitsla kochten met veel watermeloen in, yummie!), maar het Hospital de la Santa Creu vonden wij nooit, en dagen later zou ik mijn weinige hersens daar nog over breken... maar daar zijn we nog niet!!
Wij waren ondertussen al hopeloos aan het verhongeren, zelfs na ons lekker ijsje (kokos! <3), en wegens fuckingvoetbalopdentelevies zaten alle cafeetjes en bars vol... wij sprongen dus maar binnen in het eerste het beste pastarestaurant dat doenbaar was qua prijs. Prijs van eten dan toch, zo bleek... de cola die we bestelde bleek enorm te zijn en kostte dus ook 5 euro. :-s
Met een volle buik hosten we dan nog een beetje rond door de oude stad, tot we het voor bekeken hielden en weer richting hostel trokken om onze stapelbedden te testen.
Hasta la próxima!

Ik had, zo vlak na Barcelona, gehoopt op een rustige werkweek, maar het werd er eentje met overuren... de stock van het kerstgerief moest geteld worden, dus heb ik heel de week doorgebracht tussen de glitterballen en engeltjes. *zucht*
Volgende week nog van 't zelfste, daarna hopelijk rustig en dan weer op reis, met de tent naar Frankrijk! :-)
Gisteren was ook mijn langverwachte 'date' met Marjolijn om nog eens wat bij te babbelen en eindelijk naar de film van Sex and the city te gaan. De film was leuk, en het maandenlang niet geziene gezelschap ook, maar 'k heb mij wel heel de dag mottig gevoeld.
Ik had voor de verandering nog eens goed kunnen doorslapen (en heb raar gedroomd, duh!) maar had al van 's morgens steken in mijn hoofd, waarschijnlijk migraine. Geen goeie combinatie met cheesecake-brownies bakken (voor de New York-sfeer :-)) en deeg proeven op een lege maag.
Thuis, voordat we naar de cinema vertrokken, naar het toilet geweest, dan nog eens rap voordat de film begon, en ook nog een keer tijdens de film. Mijn blaas stond op ontploffen, mijn hoofd bonkte zo hard dat mijn bril ervan meetrilde, ik kon mijn ogen amper open houden, was misselijk, en moest de hele tijd van houding veranderen omdat mijn armen en benen de hele tijd trilden.
Heb Marjolijn nog kunnen afzetten aan het station en ben heelhuids weer thuisgeraakt om daar te crashen in bed en boven de wc-pot.
Voel mij al beter, al draai ik nog een beetje en is de hoofdpijn nog niet helemaal weg, maar dat kan soms dagen duren. Tof weekend. :-s

Terug van vijf warme, vermoeiende, inspirerende, drukke, prachtige dagen in Barcelona... verslagje en selectie van meer dan 1000 (I know! :-s) foto's volgen nog! Eerst acclimatiseren. :-)

In ieder geval heb ik nog rap een nieuwe camera kunnen kopen voor we vertrokken!
En het eerste wat ik ermee heb gedaan is hem laten vallen. :-/ Hij zat gelukkig nog wel in de doos, maar toch... dat zegt veel over hoe spastische ik de laatste tijd omga met breekbare dingen. Volgens mij heb ik vroegtijdige Parkinson. Moet ik nu echt alles met koordjes aan mijn armen gaan hangen omdat ik het anders laat vallen?

De camera is op zich wel okee, al moet ik wel wennen aan het grotere scherm en de andere volgorde van de knopjes. Sommige dingen die ik op mijn vorige camera wel had, mis ik wel, maar misschien heb ik dat gewoon nog niet gevonden op mijn nieuwe... en de kans dat ik mijn handleiding eens ga lezen is weer zéér klein. :-P
En ik bedoelde eigenlijk: de camera WAS op zich wel okee, want na nog geen week is hij al versleten. :-/ Het hendeltje om in en uit te zoomen hangt een beetje los, waardoor ik soms ook gewoon niet op mijn andere knopjes kan drukken... en gisterenavond, ZONDER DAT IK HEM HAD LATEN VALLEN OFZO, was het opeens van 'lenskap fout', en maakte hij vreemde kraakgeluidjes als ik hem opzette. Terug ermee naar de winkel...

:'(

wou een foto trekken van mij met onze nieuwe tent op mijn kop en heb mijn camera laten vallen... hij werkt nog wel maar het lensklepje is kapot :'(
morgen... okee nee eigenlijk al vandaag (dus ben zelfs te laat met mijn zelfportret): winkels dicht
maandag: werken
dinsdag: naar barcelona

very bad timing... en wat een kuteinde voor al die jaren trouwe dienst... mijn camera heeft al op vanalle zelfgefabriceerde statiefvervangende constructies gestaan en nu valt hij gewoon van de zetel... was dan toch - puur voor de dramatiek - van een grotere hoogte gevallen!
alsof ik nu nog ni genoeg aan mijn hoofd heb :-s

dromen op één nacht

- ik had een supercoole hut gemaakt tussen de (enorme) wortels van een boom en had daar een soort verhalen-en-toneel-clubje zoals in Little Women
- ik was Bart Simpson en smeet stenen naar de sjampetter en Gargamel
- Gus Van Sant (voor het gemak noemde ik hem maar Guus Van 't Zand) was een magere rosse zanger en ik moest hem interviewen maar ik babbelde liever met met lief en dus zat hij daar maar bij voor piet snot
- terwijl ik wanhopig probeer om niet al te veel bagage mee te pakken naar Barcelona, komen mijn zus en vader af met een stapel papieren met allemaal openingsuren en prijzen van dingen die ik daar zeker moet doen, zoals de rolschaatsbaan

zoek de nul verschillen

en
mijn ajuinen!