vleervlinder

't Is weer voorbij die skone weekend. Het zoveelste weekend op rij dat ik maar amper thuis was en maar juist genoeg tijd had om te eten en de strijk te doen. Komend weekend wordt redelijk rustig, ik kijk er al naar uit om eindelijk genoeg tijd te hebben om een andere lamp te maken voor in de slaapkamer, en om misschien te werken aan een patroon voor een nieuw kleedje.
Hopelijk heeft mijn opkomende snotvalling - die ik voel omhoogkruipen in mijn nek en die goochelt met mijn evenwicht - mij tegen dan niet geveld. En hopelijk laat het zonnetje zich dan nog eens zien, zodat ik een mooie herfstwandeling kan maken in plaats van altijd maar te verzuipen in de regen.
Hennieweej, het voorbije weekend zat weer mooi vol. Zondag op bezoek geweest bij vrienden die hun huis nogal jaloersmakend hebben verbouwd, en zaterdag speel ik effe omgekeerd chronologisch af, want naar een climax toe werken, daar ben ik wel voor te vinden.
Samen met mijn lief naar Gent, voor een optreden van Johann Johannsson in de Sint-Barbarakerk. We hadden hem al eens live gezien, en ik weet niet of het toen aan hem lag of aan de drukke dag, maar ik ben toen half in slaap gevallen. ;-) Deze keer ni zenne! Hij speelde enkele oude liedjes die ik graag hoorde, en een nieuw waar ik totally kiekenvel van kreeg. De kerk veranderde op een bepaald moment zelfs even in pakweg I love techno en ik raakte half in trance. Of misschien toch in slaap. ;-)
Soit, daarvoor waren we wegens een overvolle Kastart (en we smachtten zo naar kastartspaghetti! :'() maar gewoon een pitakraam ingedoken, en dáárvoor - last but zekers not least! - een beetje gaan winkelen EN OP DAT HEILIGE MOMENT VOND IK BOTJES!!!
Botjes die eigenlijk totaal niet lijken op mijn lievekes uit het vorige bericht, botjes die zelfs totaal niet lijken op welk botje dan ook dat ik tegenkwam tijdens mijn nachtenlange obsessieve fotospeurtochten op internet, maar wel botjes die ik graag zie. Ze zijn simpel en toch speciaal, hoewel ze laag zijn sta ik er niet superdebiel mee, en ze hebben vanbinnen een zacht pelske. Alsof ik op onze kat loop.

Kijk naar mijn rechtervoet, jom! Ben ik niet precies Klein Duimpje met een Zevenmijlsbotje?! Mijn enkels zijn echt vies dun. Ik heb volgens mij anorexia op de verkeerde plaatsen. Zo was ik, terwijl ik in bed lag en niet in slaap geraakte, ook eens aan mijn armen aan het frutselen en opeens EIH! Mijn polsen zijn kweetniehoe dun! Dat wist ik al wel, maar in het donker is dat allemaal veel EIH!-er. Mijn hand lijkt dan een enorm grote misplaatste ventenklomp. Proporties: I wish I had any.

(Aan de mensen mét proporties: IK heb tenminste skwone botjes. Nèh.)