zaterdag 7 februari 2009

Alert: zielig zaagbericht.

Pfft.
Ik ben al sinds november aan het proberen om een 6-tal vriend(inn)en waar ik mee in de klas heb gezeten, te mobiliseren om nog eens af te spreken. Sommige heb ik vorige zomer nog gezien, anderen van de winter ervoor, eentje heb ik al jaren niet meer gezien. Same old story: hoewel iedereen laat weten (voor zover ze iets laten weten zonder dat je eerst 10x hebt moeten mailen en sms'en) wanneer ze vrij zijn, lijkt er nooit een dag te zijn dat iedereen kan. Anyway, uiteindelijk schoten er nog twee vriendinnen over die wél konden, dus zou ik morgen naar Antwerpen gaan, en zouden we dan naar de Zoo of Aquatopia gaan. Het waren juist de twee tofste, dus ik keek er al naar uit. :-)
Daarnet vond ik een mail van de ene vriendin, ze is ziek en kan morgen niet komen. Van de andere vriendin wist ik al dat ze nog een andere afspraak had en dus vroeger zou moeten doorgaan... dus hebben we de boel maar afgeblazen, want het is niet echt heel hard de moeite om daarvoor 4u op de trein door te brengen. Kak. :-(
Dat is al de tweede keer op twee weken tijd dat ik een afspraak met vriendinnen moet afzeggen wegens ziekte... and I don't blame them, want ziek zijn, dat gebeurt nu éénmaal, maar ik blame them ook een beetje wél, omdat ik altijd degene ben die de rest probeert mee te krijgen, die moet rondmailen om een datum vast te leggen, die op één of andere manier degenen die niet terugmailen, toch moet proberen te bereiken. Als iedereen toch zo graag nog eens afspreekt (dat zeggen ze toch?), waarom ben ik dan de enige die zoveel moeite doet, waarom heb ik dan het gevoel dat ik ze 5 jaar niet meer zou zien als ik het spel niet in gang zou steken?
Ik wil weten hoe het met hen gaat, ik wil vertellen hoe het met mij gaat, ik wil zeggen dat ik zit te stressen omdat ik het niet zie zitten om de telefoon op 't werk op te nemen als mijn collega op zwangerschapsverlof is, ik wil mijn tattoo laten zien, ik wil dat ze zeggen "maar allee, zotte Bie toch!", ik wil dat ze nog eens lachen met mijn flauwe mopjes, ik wil ideetjes uitwisselen met degene die ook zelf kleren maakt, nog eens samen zijn met mensen die op dezelfde golflengte zitten... ik wil gewoon... tja... terug naar vroeger, I guess, toen we nog tijd hadden voor mekaar.

Volgende zondag heb ik afgesproken met mijn beste vriendin, al vind ik dat ondertussen een beetje een rare status voor iemand die ik bijna nooit zie, voor iemand die maar zelden terugmailt of sms't, waardoor ik geeneens weet of ze mijn boodschap wel heeft gehad.
Vroeger zagen we mekaar dagelijks, daarna werd dat minder, en nu mag ik blij zijn als ze 3x per jaar tijd voor me heeft. And I don't blame her, ze heeft een lief, ze heeft een appartement, ze heeft school, ze heeft in het weekend werk voor al het vorige, ze heeft met andere woorden haar eigen leven... maar ik blame her ook een beetje wél, omdat ze mij hoop geeft die achteraf vals blijkt te zijn, want hoewel ze ondertussen wel weer zin heeft in nog eens een fietsvakantie, komt het er niet van, een weekendje weg plannen lukt ook niet meer (al zou al het plannen sowieso wel op mijn schouders terechtkomen), ze kan haar lief niet zolang missen en heeft simpelweg geen tijd voor mij. Een datum die ze zelf had uitgekozen om af te spreken, vergeet ze gewoon, en als ik haar een paar maanden later zie, begin ik er liever niet over want ik wil dat zeldzame moment samen niet verpesten.

Die paar goeie vrienden die ik maar heb, zijn tien vogels in de lucht, en als ik zelf geen pogingen zou ondernemen, vogels in een ander sterrenstelsel.
Ik vind mij nu maar een zielige stakker. Maarja, net als twee weekends geleden dan maar: dat thuiszitten gebruiken om nog een t-shirt te maken. Daar heb je tenminste nog iets aan.

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik heb daar al veel opgelet: beste vriendinnen zolang samen naar school gaan maar eenmaal de schooltijd voorbij is er nog nauwelijks contact. Typisch vrouwelijk of typisch menselijk? Ik heb er geen idee van maar het gebeurt heel veel. :-(

Anoniem zei

sometimes you have to let the past in the past ;-)

Anoniem zei

Ik snap het volledig, maar ik vrees dat ik soms ook wel zo'n vriend ben die veel belooft, maar waar er dan nooit iets van in huis komt en ik haat mezelf daarvoor :(

Anoniem zei

Ach... ik vind jou fantastisch en wij kennen mekaar niet eens :)

S*fie zei

...af en toe moet je eens goed kunnen zagen...en dan ove rjouw schouder kijken en eens gelukkig zuchten...

Anoniem zei

zeer herkenbaar. laat het niet aan je hart komen. je moet nu eenmaal niet je leven met vrienden opbouwen...

Anoniem zei

Net nog ongeveer hetzelfde meegemaakt: een reünie op poten proberen te zetten, terwijl er maar bitter weinig reactie komt...En de dag zelf bellen er dan nog twee mensen af :/
Raar dat je vriendin haar lief geen twee nachten kan missen. Pffff. Maar misschien kan je een dubbeldate organiseren? Kan iedereen zijn lief meenemen?

Anoniem zei

Zeer herkenbaar denk ik...

Wat Kings of Leon betreft (tnx voor het compliment trouwens!!), het is lastig om ze live te zien, aangezien ze blijkbaar de laatste tijd geen zaalshows doen in ons land. Maar ze komen wel weer naar Werchter van de zomer, niet zo leuk als een gewoon concert natuurlijk, maar ik krijg toch zin om te gaan...