vleervlinder

In mijn hoofd heb ik al tientallen blogberichten geschreven over onze verhuis, maar ik krijg ze er niet uit, al die impressies. Ik wíl ze eigenlijk ook niet afgeven, want ik laad mij er aan op; ik ben als een batterij in een pries als ik 's avonds onder de kersenboom zit met de kat op mijn schoot... de zon gaat onder, de vogels fluiten, de bomen staan daar maar te staan maar er is zoooooooooveel om naar te kijken, ik geniet ervan om gewoon maar wat te kijken naar wat nu mijn nieuwe thuis is.
Ik tel al een paar weken verder, als de Franse moederdag gepasseerd is en het weer rustiger wordt, zodat ik tijd heb om gordijnen te maken, kleedjes, knuffels, een quilt... al zal dat ook wel een beetje van het weer afhangen, want ik heb nu misschien wel een eigen knutselkamer, maar zolang het zonnetje schijnt zit ik liever buiten dan binnen. Om te kijken naar... onze Rikker de kikker!!! :-)
Daar hou ik mij dus tegenwoordig mee bezig: werken (zelfs vandaag, en zelfs op pinkstermaandag, grmbl...), en aan ons vijvertje zitten, onder de kersenboom zitten, in de living zitten en genieten van de lichtinval... en met de kat spelen! Die heeft de verhuis ook goed overleefd! Nadat ze een paar dagen opgesloten heeft gezeten in het hok in de tuin mocht ze het huis verkennen, en nu geniet ze van haar hele territorium, inclusief klimbomen en vele vogelprooien. Ze doet superknuffelig en van de straat heeft ze schrik, dus dat is ook al een zorg minder voor mijn moederhart. :-)

Meer nieuws van zodra ik ook meer doe dan alleen maar wat rondhangen en rondkijken. :-)