Life is hard, als je niks mag eten omdat je er niet immuun voor bent en geen misvormd kind wil riskeren.
Ik ben een makkelijke eter, het enige dat ik niet eet, zijn dieren.
Toen mijn ouders een paar weken geleden langskwamen en wij hen mee uit eten namen, had ik al op voorhand de menukaart op internet bekeken. Vegetarische lasagne, meer keus had ik niet, maar meer keus was voor mij ook niet nodig, want ik eet da geire.
Ter plekke bleek de vegetarische lasagne net op te zijn, zucht! Normaal - zoals het een goed konijn betaamt - zou ik dan een slaatje nemen, maar ik ben niet immuun voor toxoplasmose, en moet daardoor oppassen met rauwe groenten. Geen slaatje dus. "Kan ik een croque hawai krijgen zonder hesp en zonder groenten erbij? Of doe er maar twee."
Great. Voor die keer dat ik nog eens op restaurant ga, moet ik geroosterd brood eten, boehoehoe!
En dan die feestdagen... uitgebreid tafelen, terwijl ik maar kleine porties kan eten omdat ik anders misselijk word. Gourmetten zonder er rauwe groenten bij te mogen eten. Ik wacht nog op de zelfgemaakte chocomousse en tiramisu die ik ook niet mag eten.
En wie zou er mij in zo'n geval kunnen troosten? Arabellatje de kat, verspreider van toxoplasmose en dus zwaar maar ongewild verwaarloosd door mij. :-(
Ik voel mij maar plattekes. Zowat elke dag misselijk, zelfs niet persé 's ochtends, maar bijna altijd als ik juist gegeten heb of juist als ik honger heb. 'k Heb al één keer moeten overgeven, which was enough. Dat alles moet ik over hebben voor den deze.
En moe, altijd zo moe!
Dus bij deze: slaapwel!
maandag 28 december 2009
De avonturen van een Zwangere Vegetariër
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
*schouderklopje*
arme jij. maar langs de andere kant moet het wel ontzettend fijn zijn om te beseffen dat er een klein nieuw leventje in jou aan het groeien is, nietwaar?
Hoewel velen denken dat je kindje iets te kort zou kunnen komen gaat een vegetarische zwangerschap best, ik heb er een baby van 4,6 kg en eentje van 4,1 kg mee op de wereld gezet. Maar die toxoplasmose en die misselijkheid, dat is echt wel rot. Na 16 weken zou je je terug beter moeten voelen, ik duim!!!
Klinkt als serieus balen voor een tijdje (geen zelfgemaakte chocomousse!!!), maar achteraf zal het natuurlijk allemaal de moeite waard zijn ;-) Keep up the good work ;-)
ik ben in 2009 zwanger geweest. dat misselijk zijn gaat na de eerste maanden wel voorbij, gelukkig maar! geniet van jouw zwangerschap!
't Is voor 't goeie doel, al kan ik mij voorstellen dat 't serieus balen is.
Ik hoop dat ik bij een eventuele zwangerschap wél immuun zal blijken, want negen maanden niet knuffelen met Pluis... Dan kijkt ze mij nooit meer aan!
;-)
Anyways, ik wens jullie een prachtjaar toe met een wolk van een baby, met tien minivingertjes en -teentjes!
Onze gyn zei dat, gezien ik na vier jaar kattenmama te zijn, nog steeds niet immuun was voor toxoplasmose, onze katten hoogstwaarschijnlijk geen drager waren. En ze komen niet in contact met andere katten, dus ja... Maar de kattenbak laat ik graag over aan mijn vrouw! ;-)
En rauwe groentjes schil en was ik zelf, dan kan ik ze wel opeten (anders zou ik er haast geen eten).
Wel spannend he.
Een reactie posten