Den Grooten Doorbraeck

Bijna negen jaar. Zo lang was het ondertussen al geleden dat ik nog had gezwommen. Tot Valentijn op het idee kwam om naar Centerparcs te gaan, want dat was al lang geleden voor hem... ik was er nog nooit geweest.
Het badpakshoppen like hell kon weer beginnen, na een vruchteloze zomer vorig jaar toen ik op het idee kwam dat ik er misschien toch nog niet zo gek zou uitzien in badkostuum.
Na een miljoenmiljard winkels bezocht te hebben, leverde het dan toch iets op: een badpak dat verdacht veel leek op dat van negen jaar geleden. Maar het zat goed, en ik zou er wel aan wennen als ik elke dag voor de spiegel paradeerde en zwembewegingen deed.

Na vijf leuke maar vermoeiende dagen Centerparcs lijkt het alsof ik nooit iets anders gedaan heb dan rondspetteren in het zwembad, gillen in de glijbaan en mijn bont en blauw botsen in de wildwaterbaan.
Nu vraag ik mij af wat ik mij jaren heb ontzegd en waarom. Wat heb ik mij aangesteld, mij voor niks zo teruggetrokken!
Back home is het dan moeilijk om te wennen aan de afwezigheid van eekhoorntjes en verwarming in slaap- en badkamer. Het is vreemd, zo zonder open haard, grote ramen met uitzicht op bomen en water, comfortabele zetels, en 's morgens een zak broodjes aan de deur.
En het is vreemd, maar fantastisch, om een lief te hebben dat een onzinnige, zelfgemaakte grens van negen jaar kan helpen doorbreken op vijf dagen tijd.
Ik zou hem er een feestdag voor geven, maar hij heeft er al één, begot.