vleervlinder

Amai, ik heb weer raar gedroomd. Valentijn en ik waren op de vlucht in een pand dat wat op een papierwarenwinkel leek, en er zat iemand achter ons aan met een pistool. Wij hadden ons rap verstopt achter een paar kasten helemaal achteraan terwijl onze achtervolger nog tussen alle rekken aan het kijken was... maar hij kwam dichterbij.
En hij leek verdacht veel op Jack Black. Ik kon door een paar kieren zien dat hij voor mijn kast bleef staan, dus wij ons zo stil mogelijk houden, voor zover dat gaat met een hart dat tilt slaat van de schrik (okee, eigenlijk niet van de schrik, ik heb al zoveel moeten vluchten :-p het was eigenlijk gewoon adrenaline).
Plots zei hij iets tegen Valentijn, dat hij hem wel had gezien en er achter uit moest komen, dus Valentijn kwam tevoorschijn en die twee gingen weg.
Hoe kan dat nu dat hij mij niet heeft gezien?, denk ik. Volgens mij is het een valstrik en laat hij mij express lopen. En gaan lopen zal ik inderdaad wel doen, denk ik terwijl ik naar een raam sluip dat op een kier staat. Fuck, eerste verdieping. Ik klim op de vensterbank, onder mij lopen een paar mannen en ik roep naar hen dat ze mij moeten opvangen, maar ze lachen mij alleen maar wat uit. Ondertussen hang ik al op zeker 3m hoogte met één hand aan de vensterbank te bengelen (yes I can do that) en laat ik mij in slow motion vallen terwijl ik vanalle verwijten naar die kerels hun hoofd slinger. En als ik geland ben, besef ik opeens dat het misschien helemaal geen toevallige voorbijgangers zijn, maar handlangers van Jack Black. Maar ze houden me niet tegen (ha nee, valstrik!) dus ik ga ervandoor. Ik zie plots dat het pakhuis waar ik uit gevlucht ben, op de plaats staat waar er hier in Menen een (wij denken Jehova)kerk staat... ik weet dan in ieder geval al waar ik ben en hoe ik naar huis moet.
Ik ren door allerlei steegjes die er in het echt eigenlijk niet zijn, om er voor te zorgen dat ze mij niet kunnen onderscheppen op de grote baan, en loop dan door het parkje naar onze garage achter ons huis. Buurjongen staat daar met een vriend aan zijn auto te prutsen.
En opeens kom ik toch gewoon aan onze voordeur in plaats van aan de garage, en is onze straat veel smaller en donkerder dan anders.
Onze deur staat op een kier en er steken een paar brieven uit de brievenbus, die ik gewoon meepak en ik vertrek weer. Plots sta ik dan op een soort van brandladder die uitkomt in een bos of een heel verwilderde tuin... en ik herken het uit een andere droom. Maar ik loop door, op zoek naar een rustige plek om de brieven te bekijken, dus ik glip weer door steegjes om potentiële achtervolgers af te schudden, en kom aan de Irish Pub op de Groenplaats in Antwerpen. Ik verschiet er al niet meer van dat mijn dromen geografisch een beetje flippen. Een kerel met dreadlocks en een rode trui kijkt nogal verdacht naar mij... een mannetje van Jack Black!
Plots word ik met een familie mee in de Irish Pub genomen, ik blijk een reïncarnatie te zijn van de vader van het gezin. We gaan zitten en een tafeltje verder zitten een paar mensen, met onder hen de échte vader (spook?) van het gezin, dus we beginnen een beetje te praten... klein detail: we zien er ook hetzelfde uit: dus ik ben ondertussen veranderd in een dikke kalende man. Wahoei.
Ik kijk naar mijn brieven, één ervan staat vol met codes, van de andere weet ik het niet meer. Plots zie ik de kerel met zijn dreadlocks binnenwandelen, hij heeft een groene trui aangetrokken. Jaja, alsof hij dan niet meer opvalt... scheer uw haar dan af hé! Slechte achtervolger, ik kan beter. :-p
Ik kijk hem aan en zeg 'pfft' ofzo om met zijn zwakke vermomming te lachen, en het zoontje van het gezin bij mij aan tafel kijkt al even minachtend en neemt dan mijn papiertje met de codes. Huh, hoe weet hij dat ik achtervolgd word?
Ik ga met hem en nog een paar andere kinderen aan een apart tafeltje zitten (het tafeltje met speelgoed en kleurboeken) en we proberen de code te ontcijferen. De kinderen weten andere woorden voor de beweging die bv. een duikboot maakt als hij weer boven water komt, een raket die gelanceerd wordt, een wapen dat afgevuurd wordt... ik weet niet meer welke woorden (iets met een paar e's en een p) maar blijkbaar waren ze belangrijk voor de code.
Toen keek ik naar het tafereel zonder dat ik er zelf bij was en was het een strip van Sarah & Robin geworden - en Sarah speelde mij! (h)

En dan zit ik plots in een andere droom. Ik sta voor de verkeerslichten hier in de straat en er is blijkbaar één of ander carnavalsding bezig, iedereen is verkleed. De mevrouw die de kindjes helpt oversteken, heeft een rare pruik op en allemaal kwakken zalf op haar gezicht gesmeerd om er misvormd uit te zien, maar ik herken haar als de moeder van Marijke, een meisje uit mijn klas waar ik enkele jaren heel close mee ben geweest, en daarna zijn we plots uit mekaar gegroeid en hadden we nog maar amper contact, wat ik nu wel jammer vind.
Dus ik ga naar haar toe en Marijke blijkt er ook bij te zijn, en opeens zijn we op een andere plaats waar we een beetje lopen bij te praten. Marijke blijkt een nieuw lief te hebben, namelijk het jongere (onuitstaanbare) broertje van haar vorige lief, en ik denk dat ik haar ooit eens heb zien lopen met een buggy maar ik durf het niet vragen, want ik wil eigenlijk niet dat ze een kindje heeft. Waarom zijn al mijn leeftijdsgenoten al aan het trouwen en aan het voortplanten?
Plots vraagt Marijke waarom ik geen contact meer met haar wou. Huh, ik wou toch nog wel contact met haar? Zij was veel ziek, ik trok dan met andere mensen op en bleef dat doen, zij begon dan meer op te trekken met een ander groepje en tja, op den duur spraken we mekaar eigenlijk niet meer. Ik probeer het allemaal uit te leggen zonder het te laten klinken alsof ik haar ervan beschuldig mij verwaarloosd te hebben, maar het lukt niet echt goed.
En dan word ik wakker...

And now explain me, what is this all about? Ik stond gisteren op de trein achter een meisje met dezelfde stem als Marijke. En Jack Black, die moet ik nog verwerken uit King Kong van begin deze maand?
En dat vluchten, dat zal wel gewoon voor de conditie zijn.