Laat, maar uiterst interessant verslag van dinsdag en woensdag

* Mijn vader had een slaatje gemaakt en er zat nog een (knalgroene!) rups in, had ze bijna opgegeten, eih! Maar nog altijd liever een rups dan de giftige planten die mijn broer in de serre plukt in plaats van sla.
* Shopaholic! lezen op de trein om daarna te gaan shoppen in Antwerpen heeft een raar effect. Ik begon mij echt te gedragen als het hoofdpersonage in het boek (maar dan minder erg).
Zo gaat het in mijn hoofd als ik de New Look binnenstap: 'Ooh zo'n mooie kleedjes! Nee Bie, ge zijt hier voor een zomerjasje. Maar allee, da zijn kei schone kleuren, da is gewoon perfect. Joenge, ge hebt maar een uur tijd, dus ga een jasje zoeken. Maar da kleedje is gewoon gemaakt voor mij, da gaat het enige zijn da bij mijn nieuwe schoenen past. Jasje!! Maarja als ik geen jasje vind, kan ik toch iets anders kopen, anders loop ik hier voor niks rond. Ge hebt daar geen geld voor!'
Geen jasje gevonden trouwens, dus ga ik volgende week nog maar eens op zoek, tijdens de solden voel ik mij toch al iets minder schuldig als ik dan maar iets anders in de plaats koop. :-p
* Marjolijn verhuist van het ene boeregat naar het andere, maar dat is er niet aan te merken. Als we aan haar appartement aankomen, sta ik een beetje te babbelen tegen de schapen in de wei ernaast. Als we daarna dan op haar dakterras staan, wijst ze naar diezelfde wei. "Da zijn schattige ezeltjes he." "Huh, waar ziede gij ezeltjes?" "Euhm, ik bedoel geitjes." "Geitjes?" "Haja, da zijn schapen!" "Aah, loempe!"
* Het voelt raar en eenzaam om bij mijn ouders thuis in mijn vroegere kamer te slapen. Ik mis tegelijkertijd mijn vroegere, jongere leventje en mijn leven zoals het nu is, buiten die kamer. Het is vreemd en misplaatst om op een plaats van vroeger te zijn in een tijd van nu. Alsof ik daar niet moet zijn. My birthplace makes me melancholic. Nu weet ik waarom ik er niet meer wil wonen en naar de andere kant van het land ben verhuisd. ;-)
* Dinsdag was moemoe-plus-slecht-nieuws-dag. De moemoe van Marjolijn ligt op sterven en haalt misschien het eind van de week zelfs niet meer. Als ik weer bij mijn ouders kom, vraagt mijn moeder of ik mee naar het ziekenhuis ga: moemoe (langs mijn vaders kant) voelde zich al een tijd niet goed maar had de laatste paar dagen niet gegeten of gedronken en was opgenomen in het ziekenhuis omdat ze aan het uitdrogen was. Gelukkig gaat het nu al beter met haar en ja, NU vindt ze wél dat ze beter al eerder naar het ziekenhuis was gegaan... maat, die kan zo koppig zijn! (En omdat moemoe in het ziekenhuis is, durft vava niet meer buiten want als hij valt, gaat niemand hem vinden)
Blijkt ook dat mijn andere moemoe (langs moeders kant) in de tuin met haar hoofd tegen een muurtje is gevallen, maar ze is gelukkig okee. Was wel effe te veel moemoe-nieuws op één dag. :-s
* Omdat mijn bus te laat was, heb ik mijn trein in Antwerpen voor mijn neus zien vertrekken. Dan maar een uur wachten. 'k Had het natuurlijk direct zitten: er kwam een Indiër met mij babbelen. Waar ik naartoe ging, of ik hier studeerde, hoe ik heette... en daarna mijn telefoonnummer. Waarom? Because I like you. (Ha!, denk ik dan, dan kent ge mij nog ni... ik ben onuitstaanbaar) Hij droop wel snel af toen bleek dat ik een boyfriend had, haha. Toch wel een beetje zielig. Misschien ga ik maar eens langs in zijn nightshop in Deerlijk.
Soit, van dat uur wachten op een ijzeren bankje (pas toen ik thuis was, besefte ik dat ik tijdens dat uur nog eens op zoek had kunnen gaan naar een jasje... stom) kreeg ik het koud en werd ik misselijk. En toen mijn trein er dan eindelijk was, zag ik er al enorm tegenop om nog eens een half uur te wachten op mijn aansluiting in Kortrijk. Maar daar was er een vroegere trein, dus kon ik al in Wevelgem afstappen om met Valentijn mee te rijden, die toen net gedaan was met werken. Een geluk bij een ongeluk. En toen ik van de trein stapte, rook die naar perzik en was mijn humeur helemaal verbeterd!
* The day after was ik nog altijd slap en misselijk en heb ik gewoon geen zak gedaan, behalve onder een deken in de zetel liggen en verder het hilarische Shopaholic lezen... boek is nu uit en ik ben weer beter, wahoei! :-)