weekends are cool but way too short

- Buiten in 't zonneke zitten, weer naar binnen gaan, mijn weerspiegeling zien in het raam en denken: wat.een.lijf! Zie die taille! Waar is mijnen buik naartoe? WAAAH ik zie er slank uit! :-D In mijn hoofd ben ik soms (meestal...) nog altijd iets te dik, maar in de spiegel zie ik eruit zoals ik al jaren wil dat het is... en van waar komt dat ineens? Ik eet toch nog altijd constant chocolade?!?

- Tot een kot in de nacht wakker kunnen zijn, opgewekt kunnen zijn, bezig kunnen zijn... wat een verschil met altijd maar moe en futloos en ongemotiveerd zijn!

- Met de trein, altijd een avontuur. Een vent zien die staat te pissen in de boskes aan het station, en doet hij dat met zijn rug naar de trein? Nee hoor, full frontal! Dat is al zowat de duizendste keer. Onze postbode doet dat ook. :-/
En dan 's avonds de trein terug nemen, als de zon laag staat en de trein een voorbijrazende schaduw is op de velden... zalig rustgevend... de trein is mijn bezinningsplekje. Al ben ik wel content dat ik er niet meer om de twee weekends op zit om mijn lief te kunnen zien. Maar toch... een goed plekje om te denken, gewoon te denken, niet na of voor, als er niet te veel bleitende kinders en taterende bomma's zijn tenminste. En dan, al voorbijrazend, alle huisjes aan het spoor checken en eentje uitkiezen om te gaan wonen. Ik mis de bossen en de velden...

- Afspreken met vriendinnen die ik een half jaar / 4 jaar niet heb gezien. Weer nieuwe oude gezichten, andere gezichten dan het gezicht dat ik graag zie, maar wel elke dag zie. Andere visies, andere zuurstof.
En dan in de Viavia echt zoooooooooo ongelooflijk zalige lasagne eten dat ik bij elke hap onbewust hmmm zeg.

En ondertussen zit Arabella nog altijd aan de catnip. :-)