vleervlinder

Ik voel mij niet altijd mottig. Er zijn ook goede dagen, er is ook goed nieuws. Zoals het nieuws dat zich vrijdagmorgen aankondigde met een grote foto van Peter Van de Veire in de gazet.
"Muh, wat is da?", vroeg ik slaperig aan mijn lief. "Awel, ik zei dat toch al, dat Peter Van de Veire Donna gaat overnemen!" "Jamaar... ik dacht dat dat om te lachen was."
Maar het is echt. :-D
Okee, overnemen is misschien een groot woord, maar Donna mag gerust veranderen van mij, en PVDV has my blessing. :-)

Plus: het is EINDELIJK mooi weer! Tijdens een barbeque! In het weekend!
Zalig gewoon... pas 's middags ontbijten, buiten met pistoletjes, en daarna gewoon een boekje lezen in de tuin. Straks strijken? Ik zie er zelfs niet meer tegenop, mijn batterijtjes zijn opgeladen.

En mijn rokje is af, eveneens eindelijk. Een maand geleden was ik al begonnen een patroon te maken op papier, maar wegens ziek zijn, geen zin en geen tijd, heeft dat hier lang half afgewerkt gelegen. De volle goesting waarmee ik er aan begonnen was, was plots weer verdwenen en ik kreeg mij gewoon niet gemotiveerd om er aan verder te werken. Tot ik vorige week mijn stofje bovenhaalde, dat fantastisch bij mijn pas paarsgeverfde topje bleek te passen. Toen moest het rokje opeens af! En wel vóór de barbeque van dit weekend! Dus 's avonds na het werk nog serieus liggen sukkelen met plooikes, ritsen en speldjes, maar het is eindelijk af; helemaal zelf gelukt, zonder naailes deze keer. I'm proud. :-)