Sing loud, sing proud!

Van mijn week thuiszitten maakte ik niet alleen gebruik om een fotoboek en een truitje te pimpen, maar ook om aan een nieuw kleedje te beginnen. Het patroon uittekenen en de stof uitknippen kon allemaal zittend, en vanaf ik weer op de been was, kon ik dus ook passen, aanpassen en achter m'n naaimachine kruipen. Na een lange werkweek had ik dit weekend eindelijk weer tijd om verder te doen en heb ik het nog afgekregen ook! Wahoei! :-)

Ik ben content van mijzelf! Ik had al een kleedje gemaakt op de naailes, maar dit heb ik dus helemaal alleen thuis in mekaar gestoken. Al vind de perfectionist in mij natuurlijk nog wel enkele foutjes... de schouderbandjes zijn niet strak genoeg en onder mijn armen zit de stof ook wat te los. En niet echt fout maar wel onhandig tot levensgevaarlijk: ik moet het over mijn hoofd trekken, en moet dus het smalste stuk (de taille) over de bijna breedste stukken van mijn lichaam getrokken krijgen... na al dat passen, veranderen en weer passen zit ik toch bijna met een klaplong. Als ik nu één stukje chocolade eet, scheurt dat kleedje waarschijnlijk gewoon open. Dus misschien moet ik er nog ergens een rits insteken, of knopen vooraan, maar momenteel is het af, of af genoeg. Ik geraak er maar moeilijk in, maar eens ik het aanheb, wil ik er niet meer uit!

(Omdat ik mijn longen wil sparen.)

En omdat ik er van hou! :-)