Laat, maar uiterst interessant verslag van dinsdag en woensdag

* Mijn vader had een slaatje gemaakt en er zat nog een (knalgroene!) rups in, had ze bijna opgegeten, eih! Maar nog altijd liever een rups dan de giftige planten die mijn broer in de serre plukt in plaats van sla.
* Shopaholic! lezen op de trein om daarna te gaan shoppen in Antwerpen heeft een raar effect. Ik begon mij echt te gedragen als het hoofdpersonage in het boek (maar dan minder erg).
Zo gaat het in mijn hoofd als ik de New Look binnenstap: 'Ooh zo'n mooie kleedjes! Nee Bie, ge zijt hier voor een zomerjasje. Maar allee, da zijn kei schone kleuren, da is gewoon perfect. Joenge, ge hebt maar een uur tijd, dus ga een jasje zoeken. Maar da kleedje is gewoon gemaakt voor mij, da gaat het enige zijn da bij mijn nieuwe schoenen past. Jasje!! Maarja als ik geen jasje vind, kan ik toch iets anders kopen, anders loop ik hier voor niks rond. Ge hebt daar geen geld voor!'
Geen jasje gevonden trouwens, dus ga ik volgende week nog maar eens op zoek, tijdens de solden voel ik mij toch al iets minder schuldig als ik dan maar iets anders in de plaats koop. :-p
* Marjolijn verhuist van het ene boeregat naar het andere, maar dat is er niet aan te merken. Als we aan haar appartement aankomen, sta ik een beetje te babbelen tegen de schapen in de wei ernaast. Als we daarna dan op haar dakterras staan, wijst ze naar diezelfde wei. "Da zijn schattige ezeltjes he." "Huh, waar ziede gij ezeltjes?" "Euhm, ik bedoel geitjes." "Geitjes?" "Haja, da zijn schapen!" "Aah, loempe!"
* Het voelt raar en eenzaam om bij mijn ouders thuis in mijn vroegere kamer te slapen. Ik mis tegelijkertijd mijn vroegere, jongere leventje en mijn leven zoals het nu is, buiten die kamer. Het is vreemd en misplaatst om op een plaats van vroeger te zijn in een tijd van nu. Alsof ik daar niet moet zijn. My birthplace makes me melancholic. Nu weet ik waarom ik er niet meer wil wonen en naar de andere kant van het land ben verhuisd. ;-)
* Dinsdag was moemoe-plus-slecht-nieuws-dag. De moemoe van Marjolijn ligt op sterven en haalt misschien het eind van de week zelfs niet meer. Als ik weer bij mijn ouders kom, vraagt mijn moeder of ik mee naar het ziekenhuis ga: moemoe (langs mijn vaders kant) voelde zich al een tijd niet goed maar had de laatste paar dagen niet gegeten of gedronken en was opgenomen in het ziekenhuis omdat ze aan het uitdrogen was. Gelukkig gaat het nu al beter met haar en ja, NU vindt ze wél dat ze beter al eerder naar het ziekenhuis was gegaan... maat, die kan zo koppig zijn! (En omdat moemoe in het ziekenhuis is, durft vava niet meer buiten want als hij valt, gaat niemand hem vinden)
Blijkt ook dat mijn andere moemoe (langs moeders kant) in de tuin met haar hoofd tegen een muurtje is gevallen, maar ze is gelukkig okee. Was wel effe te veel moemoe-nieuws op één dag. :-s
* Omdat mijn bus te laat was, heb ik mijn trein in Antwerpen voor mijn neus zien vertrekken. Dan maar een uur wachten. 'k Had het natuurlijk direct zitten: er kwam een Indiër met mij babbelen. Waar ik naartoe ging, of ik hier studeerde, hoe ik heette... en daarna mijn telefoonnummer. Waarom? Because I like you. (Ha!, denk ik dan, dan kent ge mij nog ni... ik ben onuitstaanbaar) Hij droop wel snel af toen bleek dat ik een boyfriend had, haha. Toch wel een beetje zielig. Misschien ga ik maar eens langs in zijn nightshop in Deerlijk.
Soit, van dat uur wachten op een ijzeren bankje (pas toen ik thuis was, besefte ik dat ik tijdens dat uur nog eens op zoek had kunnen gaan naar een jasje... stom) kreeg ik het koud en werd ik misselijk. En toen mijn trein er dan eindelijk was, zag ik er al enorm tegenop om nog eens een half uur te wachten op mijn aansluiting in Kortrijk. Maar daar was er een vroegere trein, dus kon ik al in Wevelgem afstappen om met Valentijn mee te rijden, die toen net gedaan was met werken. Een geluk bij een ongeluk. En toen ik van de trein stapte, rook die naar perzik en was mijn humeur helemaal verbeterd!
* The day after was ik nog altijd slap en misselijk en heb ik gewoon geen zak gedaan, behalve onder een deken in de zetel liggen en verder het hilarische Shopaholic lezen... boek is nu uit en ik ben weer beter, wahoei! :-)

Amai, ik heb weer raar gedroomd. Valentijn en ik waren op de vlucht in een pand dat wat op een papierwarenwinkel leek, en er zat iemand achter ons aan met een pistool. Wij hadden ons rap verstopt achter een paar kasten helemaal achteraan terwijl onze achtervolger nog tussen alle rekken aan het kijken was... maar hij kwam dichterbij.
En hij leek verdacht veel op Jack Black. Ik kon door een paar kieren zien dat hij voor mijn kast bleef staan, dus wij ons zo stil mogelijk houden, voor zover dat gaat met een hart dat tilt slaat van de schrik (okee, eigenlijk niet van de schrik, ik heb al zoveel moeten vluchten :-p het was eigenlijk gewoon adrenaline).
Plots zei hij iets tegen Valentijn, dat hij hem wel had gezien en er achter uit moest komen, dus Valentijn kwam tevoorschijn en die twee gingen weg.
Hoe kan dat nu dat hij mij niet heeft gezien?, denk ik. Volgens mij is het een valstrik en laat hij mij express lopen. En gaan lopen zal ik inderdaad wel doen, denk ik terwijl ik naar een raam sluip dat op een kier staat. Fuck, eerste verdieping. Ik klim op de vensterbank, onder mij lopen een paar mannen en ik roep naar hen dat ze mij moeten opvangen, maar ze lachen mij alleen maar wat uit. Ondertussen hang ik al op zeker 3m hoogte met één hand aan de vensterbank te bengelen (yes I can do that) en laat ik mij in slow motion vallen terwijl ik vanalle verwijten naar die kerels hun hoofd slinger. En als ik geland ben, besef ik opeens dat het misschien helemaal geen toevallige voorbijgangers zijn, maar handlangers van Jack Black. Maar ze houden me niet tegen (ha nee, valstrik!) dus ik ga ervandoor. Ik zie plots dat het pakhuis waar ik uit gevlucht ben, op de plaats staat waar er hier in Menen een (wij denken Jehova)kerk staat... ik weet dan in ieder geval al waar ik ben en hoe ik naar huis moet.
Ik ren door allerlei steegjes die er in het echt eigenlijk niet zijn, om er voor te zorgen dat ze mij niet kunnen onderscheppen op de grote baan, en loop dan door het parkje naar onze garage achter ons huis. Buurjongen staat daar met een vriend aan zijn auto te prutsen.
En opeens kom ik toch gewoon aan onze voordeur in plaats van aan de garage, en is onze straat veel smaller en donkerder dan anders.
Onze deur staat op een kier en er steken een paar brieven uit de brievenbus, die ik gewoon meepak en ik vertrek weer. Plots sta ik dan op een soort van brandladder die uitkomt in een bos of een heel verwilderde tuin... en ik herken het uit een andere droom. Maar ik loop door, op zoek naar een rustige plek om de brieven te bekijken, dus ik glip weer door steegjes om potentiële achtervolgers af te schudden, en kom aan de Irish Pub op de Groenplaats in Antwerpen. Ik verschiet er al niet meer van dat mijn dromen geografisch een beetje flippen. Een kerel met dreadlocks en een rode trui kijkt nogal verdacht naar mij... een mannetje van Jack Black!
Plots word ik met een familie mee in de Irish Pub genomen, ik blijk een reïncarnatie te zijn van de vader van het gezin. We gaan zitten en een tafeltje verder zitten een paar mensen, met onder hen de échte vader (spook?) van het gezin, dus we beginnen een beetje te praten... klein detail: we zien er ook hetzelfde uit: dus ik ben ondertussen veranderd in een dikke kalende man. Wahoei.
Ik kijk naar mijn brieven, één ervan staat vol met codes, van de andere weet ik het niet meer. Plots zie ik de kerel met zijn dreadlocks binnenwandelen, hij heeft een groene trui aangetrokken. Jaja, alsof hij dan niet meer opvalt... scheer uw haar dan af hé! Slechte achtervolger, ik kan beter. :-p
Ik kijk hem aan en zeg 'pfft' ofzo om met zijn zwakke vermomming te lachen, en het zoontje van het gezin bij mij aan tafel kijkt al even minachtend en neemt dan mijn papiertje met de codes. Huh, hoe weet hij dat ik achtervolgd word?
Ik ga met hem en nog een paar andere kinderen aan een apart tafeltje zitten (het tafeltje met speelgoed en kleurboeken) en we proberen de code te ontcijferen. De kinderen weten andere woorden voor de beweging die bv. een duikboot maakt als hij weer boven water komt, een raket die gelanceerd wordt, een wapen dat afgevuurd wordt... ik weet niet meer welke woorden (iets met een paar e's en een p) maar blijkbaar waren ze belangrijk voor de code.
Toen keek ik naar het tafereel zonder dat ik er zelf bij was en was het een strip van Sarah & Robin geworden - en Sarah speelde mij! (h)

En dan zit ik plots in een andere droom. Ik sta voor de verkeerslichten hier in de straat en er is blijkbaar één of ander carnavalsding bezig, iedereen is verkleed. De mevrouw die de kindjes helpt oversteken, heeft een rare pruik op en allemaal kwakken zalf op haar gezicht gesmeerd om er misvormd uit te zien, maar ik herken haar als de moeder van Marijke, een meisje uit mijn klas waar ik enkele jaren heel close mee ben geweest, en daarna zijn we plots uit mekaar gegroeid en hadden we nog maar amper contact, wat ik nu wel jammer vind.
Dus ik ga naar haar toe en Marijke blijkt er ook bij te zijn, en opeens zijn we op een andere plaats waar we een beetje lopen bij te praten. Marijke blijkt een nieuw lief te hebben, namelijk het jongere (onuitstaanbare) broertje van haar vorige lief, en ik denk dat ik haar ooit eens heb zien lopen met een buggy maar ik durf het niet vragen, want ik wil eigenlijk niet dat ze een kindje heeft. Waarom zijn al mijn leeftijdsgenoten al aan het trouwen en aan het voortplanten?
Plots vraagt Marijke waarom ik geen contact meer met haar wou. Huh, ik wou toch nog wel contact met haar? Zij was veel ziek, ik trok dan met andere mensen op en bleef dat doen, zij begon dan meer op te trekken met een ander groepje en tja, op den duur spraken we mekaar eigenlijk niet meer. Ik probeer het allemaal uit te leggen zonder het te laten klinken alsof ik haar ervan beschuldig mij verwaarloosd te hebben, maar het lukt niet echt goed.
En dan word ik wakker...

And now explain me, what is this all about? Ik stond gisteren op de trein achter een meisje met dezelfde stem als Marijke. En Jack Black, die moet ik nog verwerken uit King Kong van begin deze maand?
En dat vluchten, dat zal wel gewoon voor de conditie zijn.

Piratas de la Moda

Ik ben blijkbaar in mijn 'als 't mij ni aanstaat knip ik het wel in stukken en maak ik er iets anders van!'-periode.
Vorige week heb ik mijn kleerkast uitgerommeld en heb ik nogal veel kledingstukken teruggevonden die ik eigenlijk zelden tot niet (meer) aandoe omdat ze
1. te klein zijn,
2. te groot zijn (gekocht zonder te passen) en
3. mij niet meer kunnen bekoren.
Wat wel een beetje zonde is natuurlijk, want met een beetje knippen en naaien heb ik nieuwe kleren voor geen geld. Dus heb ik nu een hele lijst opgesteld welk kledingstuk hoe gepimpt moet worden.
Ik heb er al eentje af en Arabella vindt het leuk! Want ze heeft gekotst in de living (= haar blijk van appreciatie, I just know it).

De wondere wereld van mixen & matchen

Er zijn soms foto's van mijzelf waarvan ik vind dat ik er goed opsta. Mooie ogen. Mijn haar ligt goe. Ik trek eens ne keer geen onnozele smoel. Foto's die het gevoel van dat moment of die gebeurtenis goe weergeven, en die laat ik dan afdrukken.
En die liggen dan jaren in een doos omdat ik er eigenlijk niet echt iets mee kan doen (behalve er af en toe eens verliefd naar kijken)... ze horen nergens bij en apart steek ik ze niet in een fotoboek, en ik wist ook niet hoe ik rond één enkele foto een verhaal zou kunnen breien zodat ik het kon scrappen.
Maar één enkele foto plus nog een paar enkele foto's maken een heel aantal foto's die nergens bijhoren behalve bij mekaar en dus heb ik ze maar in stukken geknipt. Want op de ene zijn mijn ogen mooi maar mijn mond niet en op de andere is het juist omgekeerd.
Na een hele namiddag mixen & matchen en vooral heel veel lachen kwam ik tot dit:

(En eigenlijk zie ik er echt zo uit!)

Grensrock: de winnaars!

Mintzkov in de categorieën:
- drummer met het gayste t-shirt
- zanger met het smalste hoofd
- best gekozen cover (Blood makes noise van Suzanne Vega)

The Van Jets in de categorieën:
- lelijkste botten (grijze!)
- van jetje geven (haha)

Triggerfinger in de categorieën:
- Wolverineste bakkebaarden
- acrobatiek op de versterkers

Absynthe Minded in de categorieën:
- mij laten raden welk liedje er gaat beginnen aan de hand van één (1!) enkele toon
- het spelen van mijn favorieten!
- maar drie bisnummers spelen op een halfuur tijd

En ook:
- de regen! in de categorie: afwezig zijn
- donuts! in de categorie: eigenlijk een Berlijnse bol met een gat erin zijn (niemand wist da!)

Ik weet ni wa ze nu weer met haar haar heeft gedaan maar shit jom, ik wou dat ik Tori Amos was!
En ik wou dat mijn verjaardag nog niet gepasseerd was, dan had ik haar nieuwe cd op mijn verlanglijstje kunnen zetten.
Plus nog twee van The Arcade Fire. En de nieuwe Queens of the Stone Age (eikes, vlees!). En The White Stripes.
Aah, muziek! Festivals! Ik word al hyperactief van er gewoon nog maar aan te dénken!
Iemand geld teveel?

Het gebeurt tegenwoordig niet meer zo vaak dat het in mijn hoofd plots bruist van ideeën - of zoals het zo mooi in De wereld van Sofie staat: '... alsof er plotseling een verfdoos in haar hoofd ontplofte.'
Enkele jaren geleden, toen ik nog bij mijn ouders woonde, gebeurde het regelmatig dat ik 's nachts gewoon niet in slaap geraakte omdat het heel den tijd van Eureka! ging hierbinnen. En dan stond ik op en kroop achter mijn bureautje om vanalles neer te pennen of om ontwerpjes uit te tekenen. Ik dook in kasten en dozen op zoek naar materialen. Of ik zette mij in alle stilte aan mijn tekentafel op de zolder om te prutsen met papiermaché en verf.
Maar nu, nu moet ik al zachtjes naar beneden sluipen om daar alles op papier te zetten (voor het geval ik het morgen weer vergeten ben) en kan ik niet zomaar het licht in de slaapkamer aanfloepen om te beginnen rommelen, want er ligt daar nog een wederhelft te slapen...


Mom, I want my own room!

Mijn eerste gebroken hart & I love it!

Begin dit jaar heb ik dit hier gekocht. Door die gekke voorjaarshitte groeiden de plantjes niet, en ik had dan stukken van de stompjes tak afgebroken, cause you never know wat voor 'ge moogt 3 wensen doen'-geest er zou kunnen uitkomen. En ik ben ook gewoon ongeduldig en destructief.
Sinds een maand ofzo is één van de twee planten beginnen groeien (door die gekke bijna-zomer-dus-het-is-slecht-weer) en daarstraks zag ik tot mijn grote vreugde een eerste bloempje!
Happy happy joy joy! :-)

(En aan degenen die bij het lezen van de titel dachten dat het uit was met mijn lief en deze kathedraal weer beschikbaar was: kei hard in your face! :-p)

pret met courgette

Het begon allemaal toen ik deze onschuldige courgette afsneed...
Waartoe het zien van een afgesneden steel van een courgette al niet in staat is!

mr. courgette

ms. courgette

pilot courgette

courgette congé

cool courgette

courgette in trouble

courgette grand finale

Toen ik years ago mijn eerste djembé kreeg maar nog geen lessen volgde en dus ook geen ritmes kende, jamde ik er maar een beetje op los en verzon ik zelf maar wat.
En één van die zelfverzonnen ritmes hebben we gisteren geleerd op de djembéles, mwoehaha! 'k Had er beter een patent op genomen.
Qua kadans lijkt het een beetje op 'Les filles du bord de mer' van Arno... ik heb dus ineens een liedje om op te oefenen.

Na 5x - een record! - naar de tandarts op 2 maanden tijd ben ik er eindelijk (voor een jaar althans) vanaf! Net nu ik de tandarts cool begon te vinden. Ze speelt Nightwish! (h)
Niet dat ik er veel van heb gehoord, met al die boren, hamers, spuiters, laserpistolen, slijpschijven en afzuigsystemen in mijn mond.

Slim van mij om dan zoiets lekkers als gevulde paprika's klaar te maken terwijl ik amper fatsoenlijk kan eten met mijn halfverdoofde mond...

@ Centerparcs
- waren wij echte hobbits en bestond onze dag uit ten minste vijf maaltijden
- roken Boomer (het hondje van de mensen in het huisje naast ons), zwartwittie & rostie (de katten van... ergens) en de hele eendenbevolking dat wij dierenliefhebbers zijn en verschenen ze regelmatig op ons terras - voornamelijk als we net aan het eten waren natuurlijk
- gingen wij één uurtje naar het zwembad om daarna drie uur tv te kijken vanuit ons bed
- hebben ze namelijk twee filmkanalen en dat is vetgeil
- konden wij binnen zitten en toch onze tuin zien (leve ramen!)
- zijn we zeker 10x na mekaar in de wildwaterbaan geweest omdat er juist niet veel volk was... en dan om ter rapste, om ter traagste en alle mogelijke houdingen uitproberen - de blauwe plekken en kneuzingen zijn er als bewijsmateriaal
- was het mooi weer!
- droegen bijna alle jongens een gouden kettingske terwijl alleen Liverpoolhooligans dat mogen
- zat er een groot gat in het gordijn waar ik dan 's nachts een kous in stak zodat ze (-> de Liverpoolhooligans) niet binnen konden gluren, mahahaha
- heb ik een nieuwe liefde en hij/zij/het heet dubbelvlaflip *kwijl*
- kon ik mij niet inhouden en heb ik een froggiepotlood en twee froggieborden gekocht
- bleek dat ik geen springfoto's meer kan maken en mijn timing geweldig suckt
- mag ik koaze zeggen tegen kaas
- besloten we om ook eens het parkbusje te nemen... 20 minuten onderweg in plaats van 5 minuten te voet
- zaten de geitjes bijna in de ottervijver en liep de koe naar de parking
- was de glijbaan voor seuten

foto's: hiero!

@ home
- was de laatste aflevering van Heroes maar zwak... ik heb maar een heel klein beetje geweend
- is mijn haar weer helemaal dof omdat het water hier zo hard is (de optimist in mij is blij dat ik dan toch al wel vier dagen in mijn leven mooi haar heb gehad)
- hebben we nu al drie ticketjes van de Liefkenshoektunnel aan het prikbord hangen (leve de file en de alternatieve betalende route!)
- is de aubergine die we meehadden opeens beige geworden, ieuw
- ben ik rijk omdat al mijn overuren uitbetaald zijn
- ben ik weer arm omdat ze coole onderbroeken hebben in 't Kruidvat