vleervlinder

'Ik ben geen jongedame,' zei ik. 'Mijn naam is Flash Jackson en ik ben een stuntman in een vrouwenlichaam.'

Een tijdje geleden heb ik met veel plezier (en op aanraden van la mama) De avonturen van Flash Jackson van William Kowalski gelezen.

De samenvatting:
De avonturen van Flash Jackson is het verhaal over de wildebras Haley, bijgenaamd Flash Jackson, en haar behoefte om zich los te maken uit haar bekrompen, kortzichtige milieu. Ze bevindt zich in een wereld die, in haar woorden, 'niet is ontworpen voor meisjes' en ze probeert zich hieraan aan te passen zonder haar innig gekoesterde onafhankelijkheid op te geven.
De zomer van haar zeventiende levensjaar treedt ze met grootse verwachtingen tegemoet. Maar als Haley door het verrotte dak van de schuur valt, moet ze de zomer met haar been in het gips bij haar moeder doorbrengen en bezoekjes verduren van haar mysterieuze, onnavolgbare grootmoeder. Het biedt haar eigenaardige grootmoeder eindelijk de gelegenheid om enkele van de mystieke krachten, waarover alleen zij nog beschikt, aan haar kleindochter door te geven. Haley zal van een wildebras, die weigert haar vrouw-zijn te accepteren, veranderen in een intrigerende, sterke jonge vrouw.
Een rijk en prachtig verteld verhaal vol avontuur, hoop en magie over de zelfontplooiing van een jong meisje. Met al zijn fantasie, inlevingsvermogen en lyriek, en met het vleugje magisch realisme dat Kowalski's handelsmerk is geworden, schreef hij een ontroerend en humoristisch verhaal over volwassen worden en over de bevrijdende kracht van de liefde.


Ik had heel de tijd het gevoel dat het boek was geschreven door een vrouw, maar het was dus wel degelijk een mannelijke auteur die zich zo goed in het vel van een meisje kon verplaatsen. Okee, wel een jongensmeisje. Anyway, ik heb het boek al grinnikend uitgelezen (en Arabella een dikke knuffel gegeven bij de sippe stukken).
Een aanrader, zou ik zo zeggen!
Vooral het volgende is mij bijgebleven:

'Tot ziens,' zei Frankie. 'En blijf maar ver van de schuur af, begrepen?'

Als je te lang binnen moet blijven, gaan je hersenen spelletjes uithalen. Frankies woorden 'van de schuur af' bleven steeds in mijn hoofd terugkomen totdat het een soort uitdrukking werd als 'van de drank af', voor mensen die niet meer drinken. Al na een dag binnen zitten en kijken naar die ellendige kikker die niet anders deed dan ademen, leek 'van de schuur af' de juiste manier om uit te drukken hoe het was om een dame te worden. 'Ik ben van de schuur af', kon ik mezelf tegen anderen horen zeggen, en die zouden dan begrijpen dat ik mijn wilde haren kwijt was en me had geschikt in een leven waarin ik kanten kleedjes kloste en theedronk. Natuurlijk zou het tegenovergestelde, 'op de schuur', betekenen dat ik me gedroeg zoals ik altijd was geweest. Ik zou de weg af draven op Broer, met mijn vlechten achter me aan zwiepend, en mensen zouden hoofdschuddend zeggen: 'Daar gaat Haley. Alweer een paar weken "op de schuur" en het is niet te voorspellen wanneer ze er weer vanaf komt.' Het was een goede metafoor en ik was blij dat ik hem had bedacht.