Identiteitscrisis

Het straattheaterfestival in Ieper beloofde een gezellig namiddagje uit te worden, tot ik oog in oog kwam te staan met mijzelf.
Mijzelf ja, aan de overkant in het publiek. Eerst dacht ik dat een spirituele hand mij de spiegel aanreikte om eens diep in mijn eigen ziel te kijken, maar het bleek gewoon een lookalike te zijn.
Die op dezelfde manier kijkt als ze een foto trekt, of als de zon in haar ogen schijnt. *AAAH*
You sneaky little hobbit, ik heb speciaal mijn haar laten knippen om er nieuw uit te zien... ik was eerst! En dat geeft mij ook het recht om uw cool frakske op te eisen!
Van dichtbij - ja, ik heb haar misschien wel een beetje gestalkt - leek ze dan weer totaal niet op mij... een smaller gezicht, een andere kin, (let's face it) mooier haar, en afgrijselijke schoenen die mij al deden vermoeden wat daarna bevestigd werd: 't was een Hollandse. Wihoew!

En ja, ik heb ook nog een beetje gezien van het straattheater.
Het was leuk.

Back in da hood

Na bijna twee weken ben ik weer totally connected met de buitenwereld: internet en telefoon werken terug!
Deze namiddag zou er normaal een technieker langskomen, maar toen Valentijn vanmiddag thuiskwam, zag hij dat het tweede oranje lichtje, waar wij al zolang naar verlangden, weer brandde! Eindelijk opgelost... not that it matters, belangrijker is: wat hebben jullie allemaal gemist?

- Een of andere stomme ekster heeft een hele snee brood op het dak van het tuinhuisje gedropt... een HELE snee begot, en dan nóg aan onze kattenbrokken zitten! Bende terroristen!
- Hoewel ik overtuigd was van het tegendeel, gaat headbangen met korter haar heel goe en misschien zelfs een beetje beter dan met lang. 't Is natuurlijk ook een kwestie van de juiste muziek te vinden. Met woebie woebie, een combinatie van wat deze hipperds in 't roos en in 't wit doen, en Simon&Garfunkel wordt het al rap volledig bodybangen... nadelig voor de afwas, dat wel.
- Een open hals - en dan bedoel ik 'kort haar hebbende' en niet 'snij zijn luchtpijp open!' - slankt dus wel degelijk af (dankuwel boekskes in de wachtkamer van de dokter), maar natuurlijk nooit genoeg. En dan vraag ik mij af: als ik buikhaar zou hebben en het zou laten knippen, zou dat dan ook helpen?
- Kapotte dingen à volonté: internet en telefoon, mijn fiets, ikke. Maar met voor alles een aangepaste dokter is het weer opgelost. Which was nice.
- Ik kan geen baard meer maken. ("Hoera!", zegt de rest van de wereld met mijn zus op kop)
- In mei treedt onze djembé-groep op en natuurlijk heb ik na maanden cultureel centrumloos door het leven te gaan juist DIE dag tickets voor Kommil Foo! *aaargh*

En de uitspraken van de week (of weken):
- "Jaaj kraajgt maaj bloedlink jaaj!"
- "Elina is de afstandsbediening!"
- "Oh wat is dit nou weer zeg..." -> "Dat is het meest natuurlijke dat bestaat: de aarde!" ( hier klikken op 'Afzien in de Pantanal' en doorspoelen tot aan 2.15 minuten)
Ik ben wel blij dat we tv hebben. Nu kan ik anderen uitlachen in plaats van mijzelf.

Maar kunnen is nooit gelijk aan doen, so watch me in Ieper als ik weer assistente mag spelen van een kerel met een minidierencircus die mij graag als zijn bruid zou voorstellen aan zijn mama in Oekraïne! Echt gebeurd!

Great... al een week lang werken telefoon en internet hier niet meer. Gelukkig bestaat er nog zoiets als de bib en schoonfamilie, zodat ik toch nog af en toe mijn mails kan checken. Maar toch voel ik mij afgesloten van de wereld...

*kruipt terug in haar grot en laat een baard groeien*

Een verse doorgehakte en gepaneerde knoop

Woensdagnacht geraakte ik maar niet in slaap... ik had weer eens met kapsels geknutseld op de computer en kon het niet meer uithouden: dat haar moest er af! Maar de kapper was 's nachts niet open (allee?!) dus the first thing to do in the morning was een afspraak maken. Ik ben wel speciaal vroeg opgestaan om naar de kapper te gaan, hoe hard moet ik wel niet op springen gestaan hebben jom?*

Nu loop ik ongeveer twee uur rond met versgeknipt haar en heb ik al het volgende gedacht:
- Joepie, een jong fris kopke! (En dan zegt de kapster: ge ziet er veel ouder uit.)
- Shit, hoe zag ik er nu weer uit met lang haar? Ik ga het terug laten groeien om het te weten...
- Wax in mijn haar doen, veel te veel werk, dat hou ik geen drie dagen vol... ik ga het gewoon nooit meer wassen en kammen.
- Waaw, ik kan een foto trekken zonder dat mijn haar in mijn gezicht valt!
- Hèh, waar is mijn haar? (terwijl ik mijn jas en sjaal aandoe en mijn haar uit de kraag wil trekken)
- Ik mag er nimeer aankomen want het ligt al terug plat...
- Zou ik nu ook nog een nieuwe piercing laten steken? En een tattoo laten zetten?
- Ik heb helemaal genen haardroger...

Anyway, het resultaat:

Voor meer info bij de foto's: hierzo!

* (het antwoord is: heel hard)

d'helle

Het voorbije weekend was er eentje van uitstapkes... what else, met zo'n mooi weer! Zaterdag efkes gaan rondwandelen in de Bergelenput (Natuurpunt-domein in Gullegem) en zondag naar Wallonië en een scheepsliftentoerke gedaan... dus ook naar het hellend vlak van Ronquières.
En ik ga weer de enige zijn die dacht dat dat gewoon een heuvel was! (haja, 'hellend vlak'...)
Blijkt dat dus een scheepslift te zijn, en vanaf nu weet ik dus ook hoe dat er precies uitziet (namelijk: groot). Foto's daarvan zijn nog onderweg, Valentijn heeft mij al ver-flickrd en dat is een mooi beeld van waarom mijn foto's nog onderweg zijn...

Maar dat is dus het ergste nog niet he! (al is het wel zondig, I know)
Toen wij in Ronquières op de parking onze bokes zaten op te eten, kwam er opeens een oud Waals ventje aan op een fiets. Hij stopte bij ons en wou iets vragen, ik dacht dat het ging over de streek ofzo... tot ik tussen al zijn gebrabbel "vous croyez en dieu?" ontwaarde. Terwijl we daar rustig zaten te eten kregen we nog een heel verhaal (dat we toch maar half verstonden, haha sucker!) in onze nek gesmeten over god en zijn zoon Jezus die voor ons gestorven is aan het kruis, en dat we moeten geloven omdat we anders zouden branden in de hel.

Het was inderdaad best wel warm, eigenlijk feitelijk.

Dilemma, dilemma

Een tijd geleden kwam ik op het zotte gedacht dat het misschien eens goed zou zijn om mijn haar nog eens te laten knippen. Allee, goed zou het sowieso zijn, want mijn haar is zo kapot as hell, maar kappers zijn nooit echt mijn ding geweest en sinds ik ongeveer zeven jaar geleden heb besloten om mijn haar te laten groeien, is het nog maar één keer bijgeknipt (door een kapper, en 100 kleine beetjes door mijzelf).
Nu ging het niet alleen om kapot haar, maar ook over dat lang haar kotsbeu zijn... en als het weer zo'n hete zomer wordt, is dat niet uit te houden. Net zoals ik het niet meer plezant vind om elke morgen wakker te worden met een warrige kop waarin automatisch dreadlocks verschijnen... haha, en dat terwijl ik bij velen bekend sta als Bieke-die-haar-haar-nooit-wil-kammen!
Soit, dat was enkele maanden geleden, en ik ging er vanuit dat dat haarknipidee een bevlieging was - my thoughts moeten zich ergens mee bezighouden in de winter he.

Maar dat idee is dus nog altijd niet weg en begint zelfs meer vorm te krijgen... ik heb al een hele reeks kapsels van 't internet gehaald en kan geen spiegel passeren zonder mijn haar omhoog te houden om mijzelf al aan het idee te laten wennen dat er binnenkort misschien een heel stuk gaat af zijn. En dat zou wel eens binnen héél kort kunnen zijn... hoe meer ik er aan denk, hoe minder lang ik het kan uithouden! Dus dat ik maar rap een kapper bel, voordat ik ontplof en er zelf de schaar inzet (en we weten dat dat niet altijd zo fantastisch is... *denkt terug aan de dag voor haar communie en boze moeders*).

Maar langs de andere kant... ik heb zo lang gespaard en ga bij elke knip van die schaar spijt hebben van al die centimeters verlies.
Tegen dat dat er weer aangroeit...
And then what about my heroes?

Het Donderdagavondproject

Omdat nieuwe aankopen ook wel eens op een ludieke wijze geshowd mogen worden. En ik mij graag belachelijk maak.

Telepatti

De radio en ik hebben een telepathische verhouding... hij kan perfect in mijn hoofd kijken en de liedjes daar op afstemmen. Always cheers me up na een slapeloze nacht.
Vorige week bijvoorbeeld nog... ik had veel te veel bokes met choco op en dacht Franz Ferdinand-gewijs 'I say... roll me out!' (tudu tududududu). Iets later: Take me out op de radio.
Een paar dagen geleden was Ozark Henry 's morgens op de radio, ik fiets naar het werk en zit met dat liedje in mijn hoofd, ik kom aan op het werk en daar is hetzelfde liedje bezig (extra telepathisch zelfs aan hetzelfde stukje).
Vanmorgen filmkes van PJ Harvey opgezocht, daarnet zette ik de radio op en hoorde een bekende vrouwenstem. Allee, is da PJ Harvey ofwa? Bij nader inzien (of inhoor) bleek het Patti Smith te zijn... maar het volgende liedje was PJ Harvey.
Amai jong, het is ondertussen al bijna vier jaar geleden dat ik haar bezig heb gezien op Pukkelpop en daarna nog veel bekijks heb gehad als vuurspuwer... ik dacht dat de sambal gewoon tomatensaus was... zou mijn keel ondertussen al teruggegegroeid zijn?


Update om Roedi's gat in zijn cultuur op te vullen: bigmouth, Schots & scheef, manwijf & raarhaar. :-)

Op vraag van Jeronimo: een surrealistisch plantenverhaal!

Niet dat ik zo'n surrealistische job heb zenne: plantenschalen en bloemstukjes maken; maar net zoals ik er soms eens over nadenk wat ik allemaal zou kunnen uitsteken als ik 's nachts eens per ongeluk in een winkel of supermarkt wordt opgesloten, is een plantenbedrijf ook een uitstekende plaats om je fantasie de vrije loop te laten.
In de showroom, zoals ik het nu efkes chique ga noemen (terwijl het maar gewoon een magazijn is, mwoehaha!), staan de plantschalen enzo op van die coole houten kistjes die daar staan opgestapeld. Dan begint het al. Amai jong, ik zou nogal een groot fort kunnen maken met al die kistjes, en dan palmbomen en bonsai's op de kantelen zetten, blauw zand of steentjes errond als slotgracht (of gewoon de waterkraan openzetten), alle froggiebeeldjes daar in...
We werken daar ook aan enorme tafels die vol potgrond liggen, daar heb ik ook al plannen mee... vol mos leggen en dan volledig aanplanten, er staat daar toch genoeg... exotische kamerplanten, fruitbomen, buxusbollen, anything. En dan afwerken met al die voorjaarsbloemen die we gebruiken in onze plantschalen en die natuurlijk ook leven en zingen en stoefen hoe mooi ze wel zijn, die snobbige rozen en toeternarcissen!
Mijn fort, mijn kasteel, maakt van mij natuurlijk een prinses. Ik heb mij al meermaals afgevraagd of ik geen schoon kleedje zou kunnen maken met die paarse linten, oranje glittersteentjes en kleine plastieken roosjes. Planten en decoratiemateriaal zijn mijn favoriete speeltuin, waar ik door koers op mijn plantenkar die ik helemaal heb bespoten met nepsneeuw en vol met vlindertjes hang.
Haha, ik zie mij al gaan, volle gas, en dan, als ik op de baas en enkele klanten bots, beseffen dat ik effe de controle over mijn fantasie verloor.

Soms voel ik mij Kwik, Kwek en Kwak die een enorm ijskasteel maken en dan sneeuwballengevecht doen, of Gaudí, of facteur Cheval... als ik maar iets groot, raar, kleurrijk in mekaar kan steken, dat maar puur bestaat uit de voorhanden zijnde materialen in combinatie met mijn wilde fantasieën.

Dat is zo ongeveer waar ik aan denk terwijl ik primula's en narcissen plant, en die Fransen zich maar afvragen waarom het zo lang duurt tegen dat ik doorheb dat ze iets tegen mij zeggen...

Is dat surrealistisch genoeg of ben ik nu nóg gebuisd? :p

Shit he, 't is maansverduistering en mijn telescoop staat nog bij mijn ouders! Stoem stoem stoem, ze zijn vorig weekend nog langsgekomen dus als ik er eerder aan had gedacht, hadden ze hem kunnen meenemen. Met 150km ertussen is 'rap efkes binnenspringen' niet echt een optie meer...

Dan maar met het blote oog...


Bloot? Waar?!

Ik Heb Ook Blauwe Ogen

Eddie's bastaard van William Kowalski: lezen!

'Zijn ogen waren even hard gegroeid als de rest van hem. Ze waren nog steeds te groot voor zijn lichaam. Het effect daarvan was dat je naar iemand keek wiens ziel vlak onder de oppervlakte van zijn gezicht op de loer lag, wachtend op het juiste moment om naar buiten te breken en triomfantelijk te stralen.'