BusRegenWindMensen

My goddeh, wat een weer. Zo'n slecht weer dat het eigenlijk plezant is.

* Ik stond gesjellig aan de bushalte te schuilen voor de wind, al hielp dat niet veel want ik ging nóg bijna vliegen, met buskot en al. Er was zo één haarlok die heel de tijd werd meegevoerd door de wind en voor mijn gezicht op en neer danste en door de lucht kronkelde als een Chinese draak. Dat haar trók aan mijn hoofd... "komaan, zweef mee, zweef mee!"
Ik was bijna weg jom, mee met Falkor, al een chance dat de bus er toen juist aankwam. :-)

* Onderweg een paar klassen kindjes gepasseerd die hoogst waarschijnlijk net ergens in een winkel op Sinterklaasbezoek waren geweest. Een deel van de kindjes zwart geverfd en met een krullekespruik; en eentje met kleed, mijter, baard en staf dat zijn taak heel serieus nam en ouwe-paus-gewijs (ik weet niet of de nieuwe dat ook doet...) naar de bus zwaaide.

* Allemaal zeiknatte mensen die dolblij zijn dat ze op de bus kunnen stappen en niet langer buiten moeten staan. En ge zit daar dan met z'n allen met een druipende kop: wat geeft dat een gevoel van saam'horigheid!

* En dan natuurlijk nog mensen die heel hard met mij moesten lachen als mijn enorme Aldi-zak zich als parachute begon te gedragen en ik er bijna achteraan vloog.

Hoe fijn is het dan om thuis te komen in een warm huisje en een tas warme choco te drinken...

Heel fijn, zeg ik u.


En haja: toen ik te voet op weg was naar huis passeerde ik een schoonheidssalon ofzoiets, en in de etalage, onder een paar kerstbomen, zaten twee ijsberen... BEWEGENDE ijsberen. De grote schudde zijn kop en de kleine lag op zijn rug met zijn poten te spartelen. Ik dacht efkes dat het er echte waren. 8-)