Nachtrust

Ik heb de laatste tijd weer rare dromen. Over strafwerk geschiedenis en de buurvrouw die een tijger heeft enzo. En vannacht was het weer van dadde!
Valentijn, ik en de jeugd van tegenwoordig (Bie, minder tv kijken!) waren in den Hema en stonden aan te schuiven om een taartje ofzo te kopen. Buitengekomen liepen we allemaal met ons taartje in de hand in een rij achter mekaar naar ons huisje (en ze hebben hier geeneens nen Hema in Menen, seg), maar onze straat ging opeens keihard bergop en ik geraakte bijna niet vooruit.
Terwijl de jeugd een straat indraaide om langs achter langs onze garage binnen te gaan, liepen Valentijn en ik gewoon verder rechtdoor richting voordeur (haha lompe kinders, dat is veel korter!). Ik moest mij echt aan de vensterbanken vooruit trekken om verder te geraken, zo steil ging dat daar. Toen ik een geparkeerde auto passeerde, draaide de man die er in zat het raampje open en zei "Je peux vous demander quelque chose?", want haja, Menen zit vol Fransozen.
Hij zag er met zijn bandana een beetje uit als een piraat, of Ignace van Expeditie Robinson, maar dan een marginale versie.
"Oui", antwoordde ik dan maar. Toen vroeg hij iets van belkrediet ofzo, hij moest geld of een kaart of weetikveelwat hebben om te bellen, maar ik zei "non".
De kerel werd een beetje boos. "Pourquoi pas?!"
Ik focuste mij op Valentijns rug in de hoop dat hij zich zou omdraaien en naar mij zou komen, want ik was niet echt om mijn gemak, maar hij liep rustig (bergop??) verder naar de voordeur.
"Tu as demandé quelque chose, et moi, je dis non, et c'est ça."
Toen werd hij heel boos, stapte uit en kwam op mij af. Ik had mijn arm voor mijn gezicht geslagen en voelde hem met iets steken in mijn zij; ik dacht eerst een mes, maar het bleek een spuitje te zijn. De kerel brabbelde iets in het Frans over gif en dood en liep terug naar zijn auto. Ik begon te panikeren en het werd al een beetje wazig voor mijn ogen. Ik riep nog "Kasper! Kasper!" (= mijn broer - die was daar helemaal niet?!) naar Valentijn, maar die ging ons huis al binnen en sloeg de deur achter zich dicht.
Steunend tegen de muur sleepte ik mij verder, ik moest op tijd aan ons huis geraken zodat ze een ambulance konden bellen. Ha nee, eerst nog effe de nummerplaat memoriseren, voor het geval ik het zou overleven.
MORY.OR. Of stond er nu Rory? En leken die laatste letters niet te veranderen in Moya? Watte? Zijn Rory McLeod en Moya Brennan een koppel???
En toen werd ik wakker...

Voor de rest: alles okee.