Back in da hood

Na bijna twee weken ben ik weer totally connected met de buitenwereld: internet en telefoon werken terug!
Deze namiddag zou er normaal een technieker langskomen, maar toen Valentijn vanmiddag thuiskwam, zag hij dat het tweede oranje lichtje, waar wij al zolang naar verlangden, weer brandde! Eindelijk opgelost... not that it matters, belangrijker is: wat hebben jullie allemaal gemist?

- Een of andere stomme ekster heeft een hele snee brood op het dak van het tuinhuisje gedropt... een HELE snee begot, en dan nóg aan onze kattenbrokken zitten! Bende terroristen!
- Hoewel ik overtuigd was van het tegendeel, gaat headbangen met korter haar heel goe en misschien zelfs een beetje beter dan met lang. 't Is natuurlijk ook een kwestie van de juiste muziek te vinden. Met woebie woebie, een combinatie van wat deze hipperds in 't roos en in 't wit doen, en Simon&Garfunkel wordt het al rap volledig bodybangen... nadelig voor de afwas, dat wel.
- Een open hals - en dan bedoel ik 'kort haar hebbende' en niet 'snij zijn luchtpijp open!' - slankt dus wel degelijk af (dankuwel boekskes in de wachtkamer van de dokter), maar natuurlijk nooit genoeg. En dan vraag ik mij af: als ik buikhaar zou hebben en het zou laten knippen, zou dat dan ook helpen?
- Kapotte dingen à volonté: internet en telefoon, mijn fiets, ikke. Maar met voor alles een aangepaste dokter is het weer opgelost. Which was nice.
- Ik kan geen baard meer maken. ("Hoera!", zegt de rest van de wereld met mijn zus op kop)
- In mei treedt onze djembé-groep op en natuurlijk heb ik na maanden cultureel centrumloos door het leven te gaan juist DIE dag tickets voor Kommil Foo! *aaargh*

En de uitspraken van de week (of weken):
- "Jaaj kraajgt maaj bloedlink jaaj!"
- "Elina is de afstandsbediening!"
- "Oh wat is dit nou weer zeg..." -> "Dat is het meest natuurlijke dat bestaat: de aarde!" ( hier klikken op 'Afzien in de Pantanal' en doorspoelen tot aan 2.15 minuten)
Ik ben wel blij dat we tv hebben. Nu kan ik anderen uitlachen in plaats van mijzelf.

Maar kunnen is nooit gelijk aan doen, so watch me in Ieper als ik weer assistente mag spelen van een kerel met een minidierencircus die mij graag als zijn bruid zou voorstellen aan zijn mama in Oekraïne! Echt gebeurd!