Dilemma, dilemma

Een tijd geleden kwam ik op het zotte gedacht dat het misschien eens goed zou zijn om mijn haar nog eens te laten knippen. Allee, goed zou het sowieso zijn, want mijn haar is zo kapot as hell, maar kappers zijn nooit echt mijn ding geweest en sinds ik ongeveer zeven jaar geleden heb besloten om mijn haar te laten groeien, is het nog maar één keer bijgeknipt (door een kapper, en 100 kleine beetjes door mijzelf).
Nu ging het niet alleen om kapot haar, maar ook over dat lang haar kotsbeu zijn... en als het weer zo'n hete zomer wordt, is dat niet uit te houden. Net zoals ik het niet meer plezant vind om elke morgen wakker te worden met een warrige kop waarin automatisch dreadlocks verschijnen... haha, en dat terwijl ik bij velen bekend sta als Bieke-die-haar-haar-nooit-wil-kammen!
Soit, dat was enkele maanden geleden, en ik ging er vanuit dat dat haarknipidee een bevlieging was - my thoughts moeten zich ergens mee bezighouden in de winter he.

Maar dat idee is dus nog altijd niet weg en begint zelfs meer vorm te krijgen... ik heb al een hele reeks kapsels van 't internet gehaald en kan geen spiegel passeren zonder mijn haar omhoog te houden om mijzelf al aan het idee te laten wennen dat er binnenkort misschien een heel stuk gaat af zijn. En dat zou wel eens binnen héél kort kunnen zijn... hoe meer ik er aan denk, hoe minder lang ik het kan uithouden! Dus dat ik maar rap een kapper bel, voordat ik ontplof en er zelf de schaar inzet (en we weten dat dat niet altijd zo fantastisch is... *denkt terug aan de dag voor haar communie en boze moeders*).

Maar langs de andere kant... ik heb zo lang gespaard en ga bij elke knip van die schaar spijt hebben van al die centimeters verlies.
Tegen dat dat er weer aangroeit...
And then what about my heroes?