These days

Soms kan ik wekenlang vacatures bekijken en rondbellen naar interimkantoren zonder resultaat. Nu heb ik gewoon een voormiddagje de trip huis-interim-huis-bedrijf afgelegd, en mag ik dinsdag beginnen bij een bloemengroothandel! 'k Ben benieuwd...
Het komt in ieder geval op tijd. Mijn geld geraakte op. Alsook mijn vertrouwen in het feit dat ik nog een jobke zou vinden at all. En heelder dagen thuis zitten wordt ook wel vervelend op den duur. Geen kookinspiratie meer. Dat behangen begon ik ook al beu te worden (en 'k zit nog maar aan 1/4). En ik kan ook niet eeuwig foto's trekken van spinnewebben. Dus hoera!

Wat dat behangen betreft: morgen gaat (moet!) de slaapkamer officieel helemaal & totally behangen zijn. En opgeruimd enal! Alleen een natuurramp - of Kurt Cobain die plots voor de deur staat - gaat mij daar nog van kunnen weerhouden.

Ik ben opgelucht en blij als ik merk dat er momenteel veel kleine dingen zo in mekaar passen dat ze een mooi geheel vormen. Ge moogt uwe koyaanisqatsi houden. Lang geleden dat ik mij zo in evenwicht heb gevoeld, zo rustig vanbinnen. Genoeg dingen om naar uit te kijken en mij mee bezig te houden = minder zorgen in 't koppeke.

En in the meanwhile geniet ik dan van kleine dingen zoals
- Arabella die droomt en smakgeluidjes maakt
- at my most jazzy vingerknippend Gnarls Barkley'en
- een pannekoekenvooruitzicht
- mijn camera er bij halen en close ups maken van mijzelf (onder het motto: probeer eens een gelaatsuitdrukking)
- flashy mandjes voor mijn kousen en ondergoed
- een nectarine eten en kei hard smossen
- voor de eerste keer in mijn leven kijken naar Sex and the city (best wel geestig)
- reclame voor den Humo - ik blijf toch een kempische...
"neeje neeje, ik doen da nimeer oepnief, ik mut sebiet vertrekken nor Oewele (->Olen), ons José mut nog nor de coiffeur... godverdoeme "

:-)