De meeste dromen zijn bedrog

Prison break. 'k Heb het helaas niet kunnen volgen vanaf de eerste aflevering (want toen hadden we nog geen tv) maar nu ben ik een trouwe kijkster. Al kan mijn arme gevoelige hartje het niet altijd aan en zit ik half verstopt achter een kussen als ze de goeie vermoorden. Zo ook gisteren, toen John 'de heer vergeeft mij dus ik vergeef anderen' Abruzzi (helaas) net niet T-bag vermoordde, en voorgenoemd theezakje zijn kans dus schoon zag om een scheermesje naar Abruzzi's keel te smijten. Of die daar nog altijd ligt dood te bloeden in het schuurtje, gaan we volgende week pas weten...
En dan wordt het al zo spannend, want ze hebben nog maar 36u voor de ontsnapping en de kleerkastbroer heeft juist een bewaker aangevallen en het lief van Sucre wil met een ander trouwen!

Maar IK weet al hoe het afloopt, want de heer heeft mij vannacht een droom gestuurd. Of mijn brein kon de spanning niet meer aan en wou dat die kerels ontsnapten. And so they did. In mijn droom althans. Ik zat natuurlijk - onschuldig, dat spreekt vanzelf - mee in 't gevang, anders had ik het niet van zo nabij kunnen volgen. Abruzzi bleek niet dood te zijn, hij had maar gedaan alsof, de deugniet. De ontsnapping stelde niet zoveel voor: we zijn gewoon met behulp van een touw (dat nadien in een ladder was veranderd) door een gat bovenaan in de gevangenismuur gekropen. Dat gebeurde 's nachts, maar aan de andere kant van de muur was het alweer licht, weird. (Dat zal dan wel een metafoor geweest zijn voor het donkere leven achter tralies, en wat de wereld daarbuiten allemaal nog heeft te bieden.)
We hebben toen gewoon een auto gepikt op de bezoekersparking, met dienen-met-zijn-tattoe aan het stuur nog wel! En nee, dat viel blijkbaar niet op, want we konden er gewoon vandoor. Omdat hij ons zo goed had buitengekregen, heb ik tattoe-man dan een schouderklopje gegeven. Eigenlijk gewoon om zijn tattoe aan te raken, hihi.

De cast was wel opeens veranderd: Michael zat dus aan het stuur, en naast hem iemand die verdacht veel leek op ene van De Neveneffecten (had ik maar niet eerst een stuk van Willy's & Marjetten moeten zien...). Op de achterbank zat T-bag klaar om een slagersmes in Abruzzi's nek te planten, maar toen ik hem waarschuwde en hij opkeek, was het mes ineens van plastic of verdwenen. Ik wou dan hulp vragen aan de anderen (wij zaten potverdekke met vijf vanachter), maar de kerel naast mij was ineens veranderd in Gilles De Bilde (aaargh!!) die samenspande met T-bag en een blond meisje (van waar kwam die ineens?) onder schot hield.
Het is wel duidelijk dat ik de enige normale was. Tot dan althans...
T-bag had naast dat slagersmes nog een hele reeks bestek mee: Michael, de stomme klungel, had hem toch wel een lepel weten af te pakken. Ik had iets meer chance en kon een vork bemachtigen. Ik was dan in T-bag's gezicht en ogen aan het prikken, maar Michael zei dat dat niet hielp omdat hij daar geen gevoel had. Dus ben ik maar als een volleerd sadist in zijn kruis beginnen steken en riep, zijn strafblad in gedachten houdend, "ha, dáár hebde wel gevoelens he!?!". Steek steek! (letterlijk & figuurlijk) Dat was eigenlijk wel vies enal.

Uiteindelijk zijn we dan ergens op een berg (Stanley's route?) beland en beneden op de vlakte liepen allemaal kindjes die op schoolreis waren. T-bag had ondertussen de touwtjes in handen en hield ons gegijzeld. Die snuggere kinders beneden hadden dat door en smeten op één of andere manier een witte vlag naar boven, die wij omhoog moesten houden als we in gevaar waren. Doch ze hadden niet ver genoeg gesmeten, en de vlag kwam ergens vast te zitten ergens op de helling, een paar meter onder de top waar wij zaten. Een kerel (die was er ook opeens bijgekomen - hij was wel van de goeien) wou afdalen om die vlag te pakken, maar T-bag wou hem dan door zijn kop schieten.

Ik was ondertussen al stiekem langs de zijkant door de bosjes aan 't afdalen, toen opeens die kerel-van-de-goeien gewoon van de berg sprong. Gelukkig bleek er in het dal opeens een meer te zijn en viel hij daar in. Ik ben dan als een zot op zijn hysterisch gekrijs afgegaan. Toen ik beneden aan kwam, ben ik mee beginnen krijsen (en waarschijnlijk heb ik zelfs geweend in mijn slaap): die jongen zijn ogen waren door de plof en de druk van het water helemaal in hun kassen geduwd. Hij bleef maar zeggen dat hij niet meer kon zien, ik bleef maar zeggen dat alles zou goedkomen, en zo stonden we daar dan allebei te bleiten in dat meer. En toen ben ik wakker geworden.
Jongens toch, wa's da nu weer voor nen droom?? Ik ben er van heel den dag ni goe van geweest...

Dat lappen ze mij dus wel meer he. Na het zien van The Matrix stond ik samen met Trinity OP een lift die aan topsnelheid naar boven ging. We konden nog juist ergens door een liftgat duiken; dan zijn we onder een regen van kogels het hotel uitgevlucht, op blote voeten over een industrieterrein. Godverdomme, had ik maar zo'n conditie.
En na het zien van The cronicles of Riddick heb ik ook al vanalles uitgestoken met Vin Diesel. Gelukkig weet ik niet meer wat.
Wijst dit op een gebrek aan actie, spanning, sensatie en testosteron in mijn leven?

Ik droom ook regelmatig van vechten en vluchten, van een superheld zijn; ik kan dan vliegen enal, en tegen muren oplopen, over dakken springen, zelfs mij onzichtbaar maken is geen probleem. Het voelt allemaal wel cool, eigenlijk.
Ik zal in een vorig leven wel stripfiguur geweest zijn zekers. Of in een volgend...