Het moest er eens van komen. Na zoveel gelachen te hebben met anderen, werd het wel eens tijd om te lachen met mijzelf. Allee ja, ik doe eigenlijk al heelder dagen ni anders... maar iedereen laten meegenieten op YouTube is natuurlijk nog beter.
Na een beetje gerommel in de oude doos/ de oude back-ups kwam ik uit op een paar filmkes (ondertussen al bijna vier jaar oud!) die wij, the Vervloet children, hebben gemaakt toen el padre juist een eerste digitale camera had gekocht. Leute jom, leute! Al die effectjes, en dan vooral de filmkes, waren goed voor een namiddagske pubervreugd in den hof. En ook wel een paar blauwe plekken.
(Ha, die broer van mij, zo plezant om op te motten...)
Kijk hier, hier en hier (het geluid was toen helaas - of gelukkig - nog niet uitgevonden) en krijg van het tweede een zere nek. ;-)
En aan degenen die mij van 't weekend tegenkomen in Antwerpen: ik doe ni altijd zo!
vrijdag 5 januari 2007
't oud zot
Gepost door vleervlinder op 22:45
Labels: bezigheidstherapie, fillemke, wreed accident
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
hehe hoe ontroerend -- alleen jammer dat er geen geluid bij is.. ?
Een reactie posten