't Is hier weer een tijdje stil, ik heb precies niet zoveel te vertellen.
Okee nee, ik heb véél te vertellen, er lijkt de laatste tijd zoveel te gebeuren, zowel positief als negatief, maar dat zijn allemaal zodanig kleine dingetjes dat ze waarschijnlijk onbelangrijk lijken voor een buitenstaander. Maar voor mij zijn ze dat dus niet, en ik heb mij al zoveel keer achter de computer gezet om erover te schrijven, maar ik vind het precies leuker om gewoon in stilte in mijn hoofd op mijn eentje van al die dingen te genieten en ze opnieuw te beleven.

Hoe het stilaan echt herfst wordt... dat mijn nieuwe schoenen fantastisch zijn en ik blij word van er naar te kijken... dat ik weer wat centjes heb bijverdiend en een nieuwe cd-speler, botjes, een lippiercing en gaatjes in mijn oren dus stilaan dichterbij komen... hoe leuk het is om regelmatig af te spreken met Marjo waardoor het lijkt dat we helemaal niet zo ver van mekaar wonen... dat de douche van mijn ouders zoveel meer deugd doet dan de onze en dat mijn haar dan helemaal anders (goed dus) aanvoelt... dat ik ook nog rond kan lopen op plaatsen van vroeger en herinneringen kan ophalen zonder om te kijken of zonder supermelancholisch te worden... hoe deugd het doet om eens echt uit te slapen en geen hoofdpijn te hebben... dat dingen zo goed kunnen smaken als je ze na lange tijd eet juist op het moment dat je er zo'n zin in hebt... het lijkt lang geleden dat ik ook nog zo heb gelachen.

Ik ben zo blij dat de zon schijnt, zelfs op dagen dat het regent, zelfs op dagen dat mijn longen en kleren vol tabak zitten en mijn rug uit mekaar lijkt te gaan vallen, zelfs op dagen dat ik het gevoel heb ik dat ik single, een weeskind en door iedereen verlaten ben... ik ben zo blij dat ik niet kan slapen, omdat mijn hoofd overloopt van leuke ideetjes die dan ook nog eens haalbaar zijn - ik ben blij dat ik weet dat ik eigenlijk leef, of tot leven kom, op die momenten dat ik dood lijk.

Feelgoedmeezinger van het moment: hierzo!

have a nasty talk-like-a-pirate day!

200% cute

Verstoten aapje vindt nieuwe liefde

Dit door zijn moeder verstoten macaqueaapje is in een dierentuin in China dikke maatjes geworden met een witte duif. Het twaalf weken oude diertje werd gered nadat hij door zijn moeder was verstoten.
In een ziekenhuis knapte de macaque op, maar hij was verre van vrolijk, totdat de duif in zijn leven kwam, vertellen ziekenhuismedewerkers. Inmiddels is het koppel onafscheidelijk.

'k Ben het eigenlijk al lang van plan en 't is er nog nooit van gekomen, maar een jaar na datum vind ik het toch echt tijd: I present you... de dvd van mijn duosprong!
Allee, 't is ni de volledige dvd want het beginstuk is een voorstelling van de paracentra en alle soorten sprongen, dus dat heb ik er afgeknipt.
Het stuk duurt nu ongeveer 9 minuten, een heel klein deel van uw tijd... komaan, 9 minuten om mij uit te lachen! :-)

verstript

door Julian :-)

Dagsluiting

Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt,
zoals ik U.

(Gerard Reve)

To zen or not to zen

Ik heb regelmatig de neiging om dingen die ik ook gewoon kan kopen, zelf te maken. Soms is dat moeilijk willen doen. Soms is dat gierig doen. Meestal is dat gewoon creatief doen.
Zo ook nu. Valentijn heeft een mooi groot foto-album van vroeger; de mensen van de fotowinkel (die nu niet meer bestaat, helaas, anders kon ik er een kijkje gaan nemen) hadden dat zelf gemaakt (gedeeltelijk met handgeschept papier, yummie!) en gebonden, en nu ga ik dat namaken.
Want ik heb een album nodig voor onze foto's van Noorwegen, en ik wil die bindmethode kunnen, 't ziet er niet zo moeilijk uit.
Dus nu ben ik al heel de dag bezig met het verknippen, plooien en plakken van de overschot van ons blauw behangpapier. Ik heb al twaalf vellen en zou aan vijftien kunnen geraken, maar nu blijkt mijn blauw papier op te zijn. En ik dacht dat er nog kei veel was! No panikare, dacht ik, dan doe ik de rest wel in het groen, Noorwegen is toch ook groen?
Na de papiervoorraad gecheckt te hebben, blijk ik nog maar genoeg groen te hebben voor één vel... IIIH!
Paars dan? I don't know. Van oranje hebben we nog twee volledige rollen - maar dat is dan weer zo'n kleur voor een reis naar Rio de Janeiro ofzo. En beige is zo... euhm... beige? Problemo problemo.

Maar niks kan mijn vandaag van mijn melk brengen, want ik heb daarstraks havermoutpap gemaakt en ben dan nog eens naar het Duits militair kerkhof gefietst. Ik was alleen thuis en verveelde mij, 't is de enige dag mooi weer, mijn fietsconditie moest opgekrikt worden... 'k ben blij dat ik ben gegaan. Beetje lezen, schrijven, nadenken. Ik kom daar echt graag... lekker rustig en groen. Ik voel mij weer helemaal zen.

Maar zou ik nu toch niet beter gewoon een fotoboek kopen?

Everything zen, everything zen - I don't think so...

Ik droom weer vreemd de laatste tijd. Bijvoorbeeld dat Stef Kamil Carlens mij achtervolgt en ik hem, maar dat is natuurlijk leuk. (h)
Maar vannacht droomde ik dat ik in de tuin van de koning was om mijn 365-foto van de dag te trekken, en toen werd ik aangevallen door ooievaars en kroonkraanvogels. Een normaal mens zou van de eerste keer 'ksssht!' zeggen, en dat helpt, maar ik riep heel de tijd 'fuck you, bol het af!' en ze bleven mij dus maar pikken.
Daarna was ik plots een fietstocht aan het maken met een troep kindjes, waaronder een paar neefjes en nichtjes... we reden langs een grote drukke baan, en plots riep ik 'als ge hier rechtsaf gaat, komde aan ons huis!', terwijl dat kei hard niet waar was want er loopt hier helemaal niet zo'n baan. En het vreemdste van al is dat ik al eens van die baan heb gedroomd, er lag toen een parkje naast, denk ik.
Maar die baan bestaat helemaal niet, of ik ben er in ieder geval nog nooit in het echt geweest - waarom droom ik daar dan zoveel van? :-s

En soms heb ik ook flashbacks over dingen die helemaal niet gebeurd zijn. Bijvoorbeeld één of ander loungy feestje, ik ben daar nog nooit geweest, maar soms flitst dat opeens door mijn hoofd... de plaats, de mensen, de sfeer, allemaal hapjes en drankjes, een grote kristallen luster. En om het nog een beetje vreemder te maken heb ik dan maanden later een déjà-vu van die flashback; ik denk dat ik dan misschien juist naar dezelfde muziek luister of dezelfde reclame zie als bij die eerste flashback en dat die daardoor terug wordt opgeroepen.
'k Ga dat eens allemaal bijhouden en er een patroon in zoeken. 8-)
Maar van waar komt die eerste flashback dan? Ik herinner mij een hippe party uit een vorig leven, jeuj!!

'k Ben er vet mee.

Not my lucky day today.
Ik doe al enkele nachten geen oog dicht omdat ik heel de tijd denk aan botjes. Enkellaarsjes, zonder hak, zwart (dus overal bij passend), gezien in de folder van de Scapino, en dan uitgescheurd en in mijn portefeuille gestoken om er op elk moment van de dag naar te kunnen kijken.
Ik ben nog nooit verliefd geweest op botjes.
Toen ik ze dan vandaag wou gaan kopen probeerde ik mijn liefde te kalmeren, voor het geval de botjes eigenlijk helemaal ni goe zouden zijn. Ik geraakte ni gekalmeerd, en ze bleken inderdaad ni goe te zijn. *bleit* Stofke dat volgens mij rap zou verslijten, veel te dunne zool, ze zaten ongemakkelijk, en alleen als ik er als een piraat zou willen uitzien (okee ja, soms wil ik dat) zouden mijn smalle enkels content zijn met botjes die vanboven kei breed uitlopen. Geen botjes dus. En wedden dat ik er vanzeleven nooit meer mooie vind en dus al mijn kleedjes moet combineren met basketsloefen?

Achja, misschien maar best ook, want ik heb eigenlijk geen geld om uit te geven. Volgende week zou ik normaal - eerst zien en dan geloven! - weer kunnen beginnen bij de plantengroothandel waar ik al een aantal maanden heb gewerkt... voordat jobstudenten er met al het werk vandoor gingen. En voordat ik de RVA aan mijn been kreeg en mijn uitkering geschorst werd en ik een contract ondertekende met stappen-om-werk-te-zoeken. Blaah. Ik heb een paar jaar geleden al eens zo'n contract gehad en ik moet toegeven dat ik er toen door vanalle omstandigheden een beetje mijn voeten aan heb geveegd, dus is het wel logisch dat ik daar nu voor gestraft ben en met een zwaarder contract zit... on the other hand: ik ben veranderd, ik heb kunnen uitproberen en uitzoeken wat ik graag doe en wat niet, ik ben eindelijk in de buurt van something called vast werk, maar dan komen er al die kopzorgen bij en dat verlamt mij. Ik wil niet gepusht worden, ik wil niet verplicht solliciteren voor jobs die ik eigenlijk niet wil, ik wil niet meer wanhopig zijn.
Al is dat laatste volgens mij helaas den aard van het beestje... *zucht*

Soit, 'k heb in ieder geval al één kopzorg minder. 't Is al maandenlang dat ik regelmatig opeens hoofdpijn heb, misselijk ben en duizelig word als ik de trap nog maar oploop. Nope, niet zwanger. Een doktersbezoek om bloed te laten trekken heb ik heel de tijd uitgesteld - blaah, dokters, afgezanten van de duivel! - maar vorige week ben ik dan toch maar gegaan. En joepie, ik blijk met een ijzertekort te zitten! En dat komt niet door het feit dat ik vegetariër ben, dus geen joepie! voor mijn wederhelft die mij weer vlees wil zien eten. (Ja, ik voel mij enorm gesteund in mijn overtuigingen :-/)
Nu moet ik dus pillen pakken die eigenlijk stiekem koffiebonen zijn... ze zouden heel vies zijn en ik wacht nog op vreemde bijwerkingen, maar van die ene pil die ik gisteren al heb gepakt heb ik nog geen last gehad, en ik heb zowaar zelfs minder hoofdpijn! Na een week aan een stuk hoofdpijn gehad te hebben, hoera!

Dat is dus eigenlijk goed nieuws. Maar toch, ik had gehoopt dat mijn foto van de dag er ene met botjes was geweest, speciale botjes voor een speciale dag, want ik zit al aan een tiende van 365! (h)
En ik ben zo verslaafd aan Flickr, aaaah!