"Ik ben gothic. En satanist."

Oh. My. Goddeh. Daarjuist naar De jeugd van tegenwoordig gekeken.
Die kinders schelen misschien 5 jaar met mij, maar wat een verschil! Of ligt dat niet aan de leeftijd maar gewoon aan mij?
Zo rotverwend! Eten op uw schoot geserveerd krijgen voor den tv: het zou bij ons geen waar geweest zijn. (Maar wat had ik indertijd ook kunnen doen voor den tv, wij hadden geeneens kabel...)
Bed zelf niet moeten opdekken thuis? En dan hebben ze waarschijnlijk ook nog allemaal gewoon een dekbed... ik ben 20 jaar door het leven gegaan met lakens en dekens.
En what about 'ik mis mijn mama en mijn papa'? Joenge, toen ik 16 was zou ik nogal blij geweest zijn dat ze mij ergens wegstaken op een kasteel, al was het dan nog drill & disclipline à volonté.
Al hebben die pubers natuurlijk ook hun goeie kanten. Na een paar uur al goed bevriend zijn en opkomen voor mekaar, bijvoorbeeld. In de volwassen wereld van concurrentie en achterklap is dat soms ver te zoeken.

Hoe het ook zij: het fenomeen pubers blijft toch fascinerend. Karikaturen van zichzelf. Die stereotype gevoelens en gedachten, het brengt mij terug naar den taad dat ikzelf nog volop briefkes smeet door de studiezaal. Zo cool willen zijn maar tegelijk eigenlijk marginaal zijn. Of kei schraal, as they say. :-D
Ook al erger ik mij alle tinten blauw aan die Burberrytrutten met z'n drieën naast mekaar op het fietspad, met hun air van en-waarom-zou-ik-u-laten-passeren... ik kan niet (of toch geen tien jaar meer) wachten tot ik kinders heb. Die krijgen dan ook geen MTV en geen hond, maar wel respect, nah!