Too much televies

Het loopt nu toch wel een beetje de spuigaten uit met die rare dromen van mij...

Vorige week:
Ik stond op de parking van De Zandfluiter (eh?) met een paar onbekende kerels en één of ander automisbaksel. We waren aan het wachten op Nicole Kidman (eh??) maar die kwam niet opdagen dus vertrokken we zelf al maar.
Die kerels bleken van de maffia te zijn, ze hadden de auto gepikt en de koffer zat vol wapens... en pizza's. Ze moesten mij afzetten aan de afspreekplaats waar ik met mijn familie naar IJsland zou vertrekken, maar ik wou natuurlijk eerst nog rap een pizza eten (waar normaal de cd-speler zou zitten, was er een oven in die auto), maar het mocht dus niet van die onnozelaars.
Dan zag ik zo nog allemaal flitsen van een grote familiefoto van als we al in IJsland waren (ook al moesten we nog vertrekken), met daar over geschreven wat we allemaal zouden doen.
Opeens waren we dan toch al ginder, al bleek ons hotel op de bovenverdieping van het ringshoppingcenter van Kuurne (eh???) te zijn. En een of andere shmeerlap had al mijn gerief van mij rugzak overgeladen in zo'n rikketik-op-wieltjes-koffer. The horror!
En dat ding was te zwaar om op te heffen dus moest ik wel rikketikken!

Enkele nachten geleden:
We (wie zijn die anderen toch altijd?) waren ergens in een kelder waar mensen geëxecuteerd werden (dit wijst er op dat ik Prison Break nog niet helemaal verwerkt heb). Iedereen stond in een lange rij, de persoon die aan de beurt was, moest op een podium klimmen. Een meter daarvoor hing dan een soort trapeze: twee kettingen met daartussen een balkske. Degene die op het podium stond moest zijn nek daar op leggen (dus dan sta je al helemaal naar voren geleund) en dan van de ene kant van de balk naar de andere rollen/schuiven, terwijl de beul met een kaars/vlammenwerper/lichtzwaard zijn kop er af brandde. :-s
Die beul stond daar dan maar te schelden en te roepen dat het ons verdiende loon was, dat we vreselijk zouden lijden enal. Elke kop die op de grond viel maakte nog zo'n kei harde bons. Ik had eigenlijk al genoeg het gevoel dat ik naar een vieze film aan 't kijken was, maar toen moest het ergste nog komen.
Die methode heette De Will Tura! (Ikke mij maar afvragen waar die zat als ze daar over bezig waren...)

Afgelopen nacht:
Ik moest wééral al mijn gerief inpakken en verhuizen/vluchten, al mocht er deze keer minder mee dan toen Menen ontplofte: ik kreeg (again van een stel vreemden, al was mijn zus er precies ook wel bij) alleen maar een sportzak waar ik maar alles moest inproppen dat mij het meest waardevolle leek. Geen plaats dus voor dozen vol brieven, schrijfsels en inspiratie. En ondertussen woonde ik blijkbaar al terug bij mijn ouders.
Anyway, wij dus met z'n allen in een minibuske en dan maar rijden naar één of andere safe place (leek een beetje op het boshuisje van die maffe hippie uit Children of Men).
We bleven dan met drie mensen over die extra beschermd moesten worden: een kerel, een meisje dat een beetje op een nicht van mij leek, en ikzelf. Allemaal kei spannend, zo gewapend rondsluipen. De Chinees (den dieje van The Matrix!) moest het andere meisje beschermen, wat niet echt een probleem zou zijn want hij was stapelverliefd op haar.
Nadat we effe hadden moeten opsplitsen, vond ik opeens dat andere meisje terug... zwaar gewond, en haar beschermer had haar proberen te verkrachten.
Dat vond ik niet meer om te lachen zenne, dus toen ik meneer Chinees vond, kwam het tot een Kill Bill-gevecht, niet met samoerai-zwaarden maar met machetten (Stanley's Route?).
Het eindigde zo dat ik opeens twee messen had en preparé heb gemaakt (de Ricky-film?) van de Chinees.

En toen ik wakker werd, dacht ik: shit, ik ben mijn backups met foto's in mijne sportzak vergeten te steken!

(Pilleke, iemand?)